Za nr 4 - Nos Zibiego
Choć Zbigniew Boniek był kiepskim selekcjonerem, to udowodnił, że ma do nich nosa. Gdy mianował na to stanowisko Adama Nawałkę, wielu pukało się w głowę, kolejni dołączyli po serii meczów towarzyskich i „selekcji negatywnej”. Okazało się, że stworzył drużynę, która pokonała Niemców (będących wówczas mistrzami świata) i dostarczyła wielu pozytywnych emocji. I nawet rosyjski zmierzch kadencji Nawałki ich nie przysłoni.
Później nastał czas Jerzego Brzęczka. Nie brakowało kpin i szydery, a twórcy memów mieli ręce pełne roboty. I choć stylem gry jego drużyna nie porywała, to mniej lub bardziej szczęśliwie utrzymała się w pierwszej dywizji Ligi Narodów oraz wygrała grupę w eliminacjach rozpoczynających się mistrzostw Europy. Tylko Włochy, Belgia i Ukraina straciły mniej bramek niż Polacy.
Dlatego czemu Paulo Sousa, mimo mało przekonującego startu, ma nie wykonać kroku do przodu?
Za nr 5 - Kontuzje nie są dramatem...
Włodzimierz Lubański miał zostać gwiazdą mistrzostw świata w 1974 r., ale wyeliminowała go kontuzja. Dramat przed turniejem zamienił się w radość po trzecim miejscu na świecie. Gdy w 25 min finału Euro 2016 Cristiano Ronaldo opuszczał boisko z kontuzją, francuscy kibice mogli chłodzić szampany, ale po meczu to Portugalczycy strzelali korkami. Przykładów absencji, także z innych powodów, które nie skończyły się fatalnie, bo drużyna zareagowała pozytywnie, można podawać bez końca. Dlatego kontuzje Arkadiusza Milika, Krzysztofa Piątka, Arkadiusza Recy, Jacka Góralskiego i Krystiana Bielika nie muszą odbierać nam szans.
Przeciw nr 1 - ...Ale mogą być problemem
Przynajmniej trzech z pięciu wykluczonych mogło śmiało rywalizować o podstawową jedenastkę (inna sprawa, czy takowa istnieje). Szczególnie ucierpiała ofensywa. Trudno byłoby uwierzyć, że Milik nie towarzyszyłby Lewandowskiemu. Tym bardziej że wiosną w Olympique Marsylia zrobił dużo, by znów uwierzyć w jego możliwości. Z kolei Piątek, choć nie jest już tak skuteczny jak w AC Milan, także dostawał szanse w marcowych spotkaniach kwalifikacji do mundialu.
Jeśli chodzi o Recę, to od lat mamy problem z defensywnymi graczami po lewej stronie, więc każda dodatkowa alternatywa byłaby na wagę złota. Z kolei brak Bielika i Góralskiego oznacza, że na Grzegorza Krychowiaka trzeba chuchać i dmuchać. Jeśli z jakiegoś powodu nie będzie mógł zagrać, to Paulo Sousa zostanie w pomocy bez twardziela walczącego o każdą piłkę.
Przeciw nr 2 - Wiem, że nic nie wiem
Portugalski selekcjoner reprezentacji Polski pięknie opowiada o filozofii gry i taktyce. Tłumaczy, żeby nie przywiązywać się do planszy z nazwiskami rozpisanymi w ustawieniu 1-3-5-2 albo 1-4-4-2. To tylko teoria, bo w praktyce najważniejsze jest, aby piłkarze wiedzieli, co mają robić na boisku. Tyle że dotychczasowe mecze pod wodzą Sousy pokazują, że nauka idzie w las.
Oglądając bramki tracone w starciu z Węgrami w eliminacjach mundialu, można było odnieść wrażenie, że to szkolne spotkanie klas 5B z 5E. Pozostawało przekonywanie siebie, że nowy trener miał mało czasu na wprowadzenie zmian. Jednak zgrupowanie w Opalenicy niewiele w tej kwestii poprawiło, czego dowodem były remisy z Rosją oraz Islandią.
Te i trzy wcześniejsze mecze utwierdziły też w przekonaniu, że Sousa nie zna piłkarzy, nie wie, kto i jak gra. Każda potyczka to inny skład. O ile selekcjoner siatkarzy Vital Heynen może sobie na to pozwolić, bo ma kilkunastu graczy na najwyższym poziomie (w tym mistrzów świata), o tyle Portugalczyk wyciąga piłkarzy - można odnieść wrażenie - na chybił trafił. Pozostaje mieć nadzieję, że to zasłona dymna, nasi rywale też mają mętlik w głowie, a cały bałagan okaże się naszą zaletą.
