Hubert Wołąkiewicz(Cracovia)

W Niecieczy nieco zagubiony – nie mógł odnaleźć się pod własną bramką. Nieco go tam brakowało – gdy rywale dzielnie nacierali w pole karne Cracovii, Wołąkiewicza jakby nie było. Raczej unikał kontaktu z piłką, co w przypadku obrońcy nie jest najlepszym pomysłem. Bartłomieja Babiarza czy Davida Gubę krył na radar przez co oni zdołali bezpośrednio zdołali zadecydować o końcowym wyniku.

Paweł Sasin(Górnik Łęczna)

O jego grze powiedzieć można niewiele – na boisku spędził całe siedem minut. Zanim jeszcze spotkanie rozpoczęło się na dobre, on postanowił osłabić swoich kolegów. Okrutnie głupim faulem sprawił, że jego zespół miał bardzo ciężkie zadanie grając praktycznie cały czas w dziesiątkę.

Łukasz Hanzel(Ruch Chorzów)

Dwie żółte kartki otrzymane w tak krótkim czasie to po prostu głupota. Ok, raz może się zdarzyć niepotrzebny faul, ale nie dwa razy z rzędu. Mając na swym koncie jeden kartonik, powinien być uważniejszy. Ale wyraźnie nie był, przez co osłabił swój zespół na ostatnie pół godziny gry praktycznie pozbywając go szans na jakikolwiek punkt. Zwłaszcza, że w drugą połowę wszedł całkiem nieźle i mógł jeszcze coś ugrać...

Kasper Hamalainen(Lech Poznań)

Jak na razie Warszawa mu nie służy. Tak jak w Poznaniu stał się jedną z ważniejszy person naszej ligi, tak w stolicy nieco przygasł. Długo grywał ogony, lecz odejście Ondreja Dudy do niemieckiej Herthy otworzyło przed nim możliwość stałego zagoszczenia w pierwszym składzie. Meczem ze Śląskiem raczej nie przekonał do siebie jednak trenera. Nieco ospały, miał problem ze skonstruowaniem czegoś ciekawszego pod bramką przeciwnika. Brakowało mu polotu, nie sprawiał rywalom zbyt wiele kłopotu. Gdy został zmieniony przez Jakuba Koseckiego, ataki Legii nieco przyśpieszyły.