Przemoc domowa prowadzi przede wszystkim do poważnych urazów psychicznych, depresji, stresu pourazowego, ale także do fizycznych obrażeń, niechcianych ciąż, wzrostu liczby aborcji, poronień, przedwczesnych i martwych urodzeń. W wielu wypadkach przemoc kończy się zabójstwem lub samobójstwem. Z danych wynika, że 38% wszystkich zabójstw kobiet popełnianych jest przez ich mężów i partnerów.

Dzieci dorastające w rodzinach, w których dochodzi do przemocy, mogą cierpieć na szereg zaburzeń behawioralnych i emocjonalnych. Częściej umierają i chorują, rzadziej są szczepione. W dorosłym życiu z dużym prawdopodobieństwem będą powielać szkodliwe wzorce.

Sytuacje kryzysowe - takie jak pandemia COVID-19 - mogą zaostrzyć istniejącą przemoc, na przykład ze strony partnerów intymnych, a także przemoc seksualną niezwiązaną z partnerami. Mogą również prowadzić do nowych form przemocy wobec kobiet.

Choć raport nie obejmuje czasu pandemii, wiadomo na pewno, że od początku kryzysu na całym świecie wzrosła liczba zgłoszeń od ofiar przemocy. Świadczą o tym doniesienia policji, lekarzy czy nauczycieli. Prawdziwą skalę zjawiska poznamy jednak dopiero wtedy, gdy sytuacja się unormuje.

Walka z przemocą nie jest możliwa bez podjęcia działań na szeroką skalę promujących relacje oparte na równości i zgodzie, a także podważających stereotypy i szkodliwe wzorce społeczne.

Aby osiągnąć trwałą zmianę, ważne jest, aby uchwalić i egzekwować ustawodawstwo oraz rozwijać i wdrażać politykę promującą równość płci; przeznaczyć środki na zapobieganie i reagowanie oraz inwestować w organizacje zajmujące się prawami kobiet.