STANOWICE
Przedstawiciele rodu von der Marwitz wznieśli w Stanowicach dwór na przełomie XVII i XVIII wieku. Budynek ten został gruntownie przebudowany w 2. poł. XVIII wieku z inicjatywy radcy wojennego Wilhelma Gottfrieda Bayera. Obecny eklektyczny kształt pałac zawdzięcza przebudowie z lat 1870-71. Nadbudowano wówczas budynek, dobudowano dwa skrzydła oraz wieżę. W sąsiedztwie parku znajdował się ogród warzywny i sad. Na początku XIX w. w parku wybudowano mauzoleum rodowe i założono trzy stawy. Kolejnym właścicielem dóbr został w 1898 roku Georg Treichel, który w 1912 roku otrzymał indygenat szlachecki…
DĄBROSZYN
W 1640 roku osiadł tutaj ród von Schöning, kiedy to Hans Adam von Schöning ożenił się z Marianne von Schönebeck z domu Schapelow. Z tego związku wywodził się późniejszy marszałek polny – Hans Adam (1641-1696), twórca wielkości dóbr dąbroszyńskich. W służbie elektora saskiego brał udział w kampanii tureckiej, gdzie zasłynął szturmem Budy, awansując do godności marszałka. Z jego inicjatywy w latach 80. XVII w. wybudowano pałac, kościół oraz założono park. W pałacu częstym gościem był arcyksiążę Fryderyk, późniejszy król Prus – Fryderyk Wielki. Podczas II wojny światowej marszałek Żukow odbył tutaj naradę, co zostało uwiecznione na taśmach kroniki wojennej.
WIEJCE
Pałac otoczony jest rozległym parkiem krajobrazowym, którego naturalną granicę stanowi Warta. Na początku XIX wieku nowym właścicielem majątku został major von Jena-Kothen. Z nim wiąże się budowę niewielkiego dworu z parkiem oraz folwarku. Od końca XIX wieku majątek należał jeszcze do kilku innych rodów: Lobecke, Raetzoll, a przed I wojną światową przeszedł na własność rodziny von Benninngsen. W latach 30. XX wieku oberleutnant Aleksander von Benninngsen rozbudował całe założenie. Dwór został powiększony o boczne ryzality, jednocześnie ujednolicono elewacje, a wnętrzom nadano nowe funkcje. Osiągnięto w ten sposób formę neobarokowego pałacu…
SŁOŃSK
Od 1246 r. Słońsk stanowił przez wiele stuleci siedzibę zakonu joannitów, balliwatu brandenburskiego, którzy rozbudowali stary zamek rodu Uchtenhagen. W czasach wojny trzydziestoletniej zamek został zniszczony. Za sprawą księcia Johanna Moritza von Nassau-Siegen w latach 1661-68 przebudowano zamek w rezydencję z cechami baroku niderlandzkiego wg projektu Petera Posta z Hagi. W 1783 r. August Ferdynand usunął fortyfikacje przy zamku. Po sekularyzacji zakonu pełnił funkcje reprezentacyjno-muzealne, dlatego nie unowocześniano go, nie skanalizowano, a zelektryfikowano dopiero w 1906 roku. Pożar w 1975 r. zamienił pałac w ruinę.
