Niektóre sukulenty (w tym kaktusy) tworzą długie, wiszące pędy. W doniczkach wyglądają bardzo ciekawie. Zobacz, jakie warto mieć.

Aporokaktusy

Aporokaktusy są znane pod kilkoma zwyczajowymi nazwami, takimi jak kaktus biczowaty, wężowaty czy „szczurzy ogon”. Tworzy długie pędy, mocno rozgałęzione u nasady. Mogą one dorastać do 1,5 m długości. Są niemal okrągłe, z wyraźnie zaznaczonymi żebrami, mają ok. 2,5 cm średnicy. Uwaga – pędy są gęsto pokryte delikatnymi z wyglądu, włoskowatymi cierniami. Nie wyglądają one groźnie, ale mocno wbijają się w skórę i są trudne do usunięcia. Do wszelkich prac przy tej roślinie są potrzebne grube rękawiczki.

Aporokaktusy pięknie kwitną, a różowe lub czerwone, duże kwiaty o błyszczących płatkach, mogą pojawiać się na całej długości pędu. Kwiaty pojawią się wiosną, jednak, żeby tak się stało, potrzebny jest okres zimowego spoczynku. Po przekwitnięciu, jego pędy można przyciąć (ale uwaga – kwiaty pojawiają się na pędach wyrosłych w poprzednim sezonie). Te kaktusy lubią rozproszone światło.

Ten kaktus ma dwa najpopularniejsze gatunki (Aporocactus flagelliformis oraz mieszańcowy Aporocactus malisonii). Obecnie zamiast nazwy aporokaktus (Aporocactus) powinno się używać disokaktus (Disocactus), bo zaczął być zaliczany do innego niż poprzednio rodzaju roślin.

Dischidia okrągłolistna

Dischidia okrągłolistna (Dischidia nummularia) pochodzi z południo-wschodniej Azji. W naturze rośnie na drzewach (jest epifitem), ale nie jest rośliną pasożytniczą. Tworzy bardzo ładne, długie pędy, regularnie pokryte niemal okrągłymi liśćmi. Są one mięsiste, ale spłaszczone i mogą kojarzyć się z guzikami. Jej pędy mogą dorastać do 3 m długości, ale w miarę potrzeb, można je przycinać. Latem może tworzyć drobne, kremowo-żółte kwiaty.

Ta roślina najlepiej się czuje w jasnym miejscu, ale niebezpośrednio nasłonecznionym. Warto jej zapewnić okres zimowego spoczynku, ale z temperaturą nie niższą niż 15ºC.

licencja CC BY-SA 3.0

Epiphyllum angulier (kaktus zygzak)

Ta roślina nie ma oficjalnej polskiej nazwy, ale potoczna – kaktus zygzak – bardzo dobrze oddaje jej wygląd. Ten kaktus tworzy długie, spłaszczone pędy. Ich krawędzie mają mocne, naprzeciwległe wycięcia, które wyglądają dokładnie jak zygzak. Poza ciekawymi pędami, ozdobą tej rośliny są piękne i duże kwiaty, które mogą pojawiać się w różnych miejscach pędów. Rozwijają się one nocą, mają biały lub kremowy kolor i piękny zapach. Najczęściej pojawiają się późną jesienią i zimą, podobnie jak u popularnych grudników. Przed kwitnieniem (oraz po nim) warto roślinie zapewnić kilka tygodni z nieco obniżoną temperaturą (16-18ºC).

Również ten kaktus rośnie na drzewach, dlatego jest przyzwyczajony do rozproszonego światła. Potrzebuje też bardziej próchniczej i nieco wilgotniejszej ziemi niż „typowe” pustynne kaktusy, ale musi ona być przepuszczalna. Lubi też wilgotne powietrze.

Obecnie ta roślina jest również zaliczany do rodzaju Disocactus, a nie Epiphyllum.