Starzec Rowleya
To jedna z najciekawszych roślin doniczkowych. Ma długie, wiszące pędy, a jego liście są przekształcone w regularne kuleczki. Całość wygląda jak sznury zielonych paciorków lub pereł.
Pomimo oryginalnego wyglądu, te rośliny są łatwe w uprawie. Nie lubią nadmiaru wody i dobrze znoszą przesuszenie, więc podlewa się je rzadko. Najlepiej posadzić je w ziemi do sukulentów. Trzeba im też znaleźć miejsce, które będzie jasne, ale niebezpośrednio nasłonecznione (jedynie zimą można je umieścić przy południowym oknie).
Stefanotis
To wyjątkowo atrakcyjne pnącze o pięknych i pachnących kwiatach. Stefanotisy najczęściej są sprzedawane z pędami oplecionymi wokół podpór, ale równie dobrze mogą one zwisać z doniczek. Mają ładne, ciemnozielone, błyszczące liście i piękne białe kwiaty, które mogą pojawiać się przez całe lato.
Stefanotisy wymagają dość starannej pielęgnacji, przede wszystkim regularnego podlewania. Nie wolno ich zalewać ani przesuszać. Poza tym muszą mieć jasne i stałe miejsce – bardzo nie lubią przestawiania. Jeśli to musimy zrobić, ustawmy ponownie roślinę tak, żeby była tak samo zwrócona do światła, jak poprzednio.
Stefanotis będzie regularnie kwitł, jeśli zapewni mu się okres spoczynku – zimą powinny mieć niższą temperaturę i ograniczone podlewanie.
Rozchodnik Morgana („buritto”)
Wyjątkowo oryginalną i łatwą w uprawie rośliną jest rozchodnik Morgana, a w szczególności jego odmiana nazywana „buritto”. Jego wiszące pędy dorastają do 90 cm długości, jednak rośnie on dość wolno. To sukulent. Jego liście są bardzo gęste, mięsiste i wałeczkowate. Mają też ciekawe szarozielone zabarwienie. Ściśle pokrywają pędy.
Dla tej rośliny odpowiednie będzie podłoże dla sukulentów i jasne miejsce. Spokojnie można zapominać o jego podlewaniu. Robi się to dopiero, kiedy podłoże przeschnie (dobrym wskaźnikiem jest też lekkie obkurczenie liści). Jest odporny na różne warunki i długowieczny. Można go sadzić razem ze starcem Rowleya, bo obie rośliny mają zbliżone wymagania, a razem wyglądają bardzo dobrze). Starsze okazy kwitną.
Trzykrotka pasiasta
To spełnienie marzeń osób, które lubią ładne rośliny, a nie mają do nich „ręki”. Trzykrotka pasiasta ma piękne, kolorowe liście – najczęściej w biało-zielono-bordowe, nieregularne pasy. Młode rośliny mają wzniesione pędy, lecz z czasem zaczynają one się przewieszać i osiągają kilkadziesiąt centymetrów długości. Wytwarzają drobne, różowe kwiaty, ale nie są one bardzo ozdobne.
Te rośliny nie są wymagające co do temperatury, dość dobrze wybaczają też różne błędy w pielęgnacji. Wystarczy je umiarkowanie podlewać. Zbyt długie pędy można przycinać (ścięte fragmenty łatwo ukorzeniają się w wodzie i można je wykorzystać jako sadzonki).
