A miało być tutaj tak cicho (zdjęcia)

Mimo że byliśmy tutaj po sezonie uliczkami miasteczka przewalał się tłum turystów. Nie byli zanadto głośni, ale... Jednak miasteczko naprawdę warte jest jednodniowego spaceru.

Zbudowane na wysokiej górze Erice często niknie w chmurach. Jeśli ich nie ma roztaczają się stąd oszałamiające widoki. Aby dostać się na szczyt Góry św. Juliana (750 m n.p.m.), na której miasto się znajduje, koniecznie skorzystajmy z kolejki linowej, która kursuje tutaj z Trapani. Samochodem będziemy niemiłosiernie kręcić na wspinającej się drodze, a na końcu drogi przeżyjemy horror poszukiwania miejsca do zaparkowania.

Warto usiąść w parku, gdzie z jednej strony mamy zamczysko, a z drugiej przestrzeń... I panoramy jak z samolotu. Przy idealnej pogodzie można podobno stąd zobaczyć nawet Etnę na przeciwległym brzegu Sycylii.

Miasto zostało zbudowane na planie trójkąta równoramiennego i tworzy je plątanina krętych uliczek, zaułków i wąziutkich przejść. Miasto miał zbudować Dedal, a założycielem był podobno Eneasz. Tak naprawdę stworzyli je potomkowie Trojan. Fenicjanie postawili tutaj świątynię patronce żeglarzy. Jej miejsce zajął później normański zamek. Arabowie nazywali Erice z kolei Gebel-Hamed, Górą Mahometa.

Specjalne tablice poprowadzą nas szlakiem kościołów Erice, a całe miasteczko jest jednym wielkim muzeum - Muzeum Erice Góra Pana. Mamy zatem Katedrę Królewską, Wieżę Fryderyka II, kościół św. Juliana... Do tego zamki Castello del Bailo, Wenery i Popoli. Podczas spaceru bez trudu zauważymy, że jest to ta część Sycylii, gdzie wyraźne są wpływy przybyszów z Afryki Północnej. I tak na stołach króluje cuscus z rybą, a w kramach tradycyjne dywany frazzate, tkane ręcznie na krosnach ze skrawków materiałów i bawełnianej włóczki.

Obiecanej ciszy może tutaj nie znaleźliśmy, ale Erice to wyjątkowe miejsce. Do pochodzenia, ale i do kontemplowania widoków i piękna Sycylii.

Zaplanuj wolny czas - koncerty, kluby, kino, wystawy, sport