Dobra siła w siodle

- Od kiedy jeździ pani konno? - Właśnie mija 20 lat od dnia, kiedy ojciec wsadził mnie na grzbiet naszej klaczy Carino. Byłam czteroletnim szkrabem, ale w ogóle się nie bałam. I złapałam bakcyla. Miłość do koni mam chyba w genach, gdyż hodowali je moi dziadkowie i rodzice.

- Czy to prawda, że jazda konna jest wyśmienitą terapią na rozmaite schorzenia?- To naukowo udowodnione. Rehabilitacja poprzez kontakt z koniem - hippoterapia robi furorę na cały świecie. Koń ma temperaturę 38,5 st. Celsjusza, czyli jest o dwa stopnie cieplejszy od człowieka. Podczas jazdy, kiedy mamy z nim fizyczny kontakt, rozgrzewa jeźdźca i przy okazji przekazuje mu swoją energię.

- Ale sama jazda nie jest chyba zbyt wygodna?- Jest wręcz zalecana dla osób z porażeniem mózgowym. Jeżdżą bez siodeł, dlatego spacer działa jak masaż. Mięśnie jeźdźca się rozprężają, dlatego osoby niepełnosprawne odzyskują władzę w kończynach i szybciej wracają do zdrowia. Muszą jednak mieć odpowiednią opiekę. Moja siostra Karolina jest instruktorką hippoterapii.

- W jakim wieku można zacząć naukę konnej jazdy?- Próbować mogą nawet kilkuletnie dzieci. Muszą mieć jednak asekurację. Do prowadzenia konia trzeba mieć na tyle długie nogi, żeby sięgać strzemion. Bo część poleceń wydaje się właśnie nogami. Już siedmioletnie dzieci doskonale sobie z tym radzą.

- Zdecydowała się pani przejąć od rodziców szkółkę jeździecką. Czy aby nie była to zbyt pochopna decyzja?- Zawsze o tym marzyłam. Doskonale znam wszystkie nasze konie, ich zalety i narowy. Jestem przekonana, że doskonale sobie poradzę. Zwłaszcza że mogę liczyć na pomoc rodziców i siostry.

- Plany na przyszłość?- Zamierzam organizować obozy jeździeckie połączone na przykład z nauką języka obcego i pływania czy choćby zwiedzaniem miejscowych atrakcji. Konie stają się bardzo popularne, dlatego spodziewam się sporego zainteresowania.

- Dziękuję.