Drenaż dolny i górny

O tym, jak lewizja przeżyje zimę, decydujesz ty sam już w momencie sadzenia. Przede wszystkim przygotuj miejsce lekko ocienione na skośnym zboczu skalniaka, między kamieniami ułożonymi tak, by można było późną jesienią położyć na tych kamieniach daszek osłaniający roślinkę przed deszczem i śniegiem. Chodzi o to, by o tej porze roku osuszyć ziemię wokół korzeni i nie pozwolić, żeby w rozetkach zalegała, a potem zamarzała woda.
Wrażliwe na zamakanie jesienią, zimą i wczesną wiosną są nie tylko korzenie, ale także szyjka korzeniowa, czyli część rośliny znajdująca się tuż przy powierzchni gruntu. Lewizję trzeba sadzić nieco płycej niż inne bylinki i na wierzch nasypać drobne kamyczki. W ten sposób do szyjki korzeniowej nie będzie bezpośrednio dotykała ziemia, która zawsze jest narażona na zamakanie. Obsypana drobnymi kamykami szyjka będzie sucha.

Drenaż dolny i górny

Jeśli umieścisz lewizję w zboczu ukośnie i dasz na spód dołka warstwę drobnych kamyków, umożliwisz odpłynięcie wody także z okolicy korzeni. Te wszystkie szczegóły są ważne, bo jeśli podłoże nie będzie dostatecznie przepuszczalne, daszek nie załatwi sprawy. Pamiętaj, że woda w glebie przemieszcza się i dostaje się nieraz tam, gdzie akurat jej nie chcemy. Jeśli więc dostanie się do korzeni lewizji, musi jak najszybciej stamtąd odpłynąć. Odpłynie, owszem bez większych problemów, jeśli pod korzeniami będzie drenaż, czyli owe kamyczki.
Być może dziwicie się, dlaczego nie ostrzegam was przed zamakaniem lewizji podczas deszczowego lata, bo przecież i tak bywa. Otóż latem na ogół po deszczu świeci słońce, które osusza mięsiste liście. I jeśli nawet w rozetkach zatrzymają się kropelki wody, to szybko wyparują. Zimą, niestety, nie wyparują. Dlatego połóż daszek, by woda nie dostała się do rozetek.

Nie lubią moknąć

Na skalniakach rosną jeszcze inne byliny, które nie lubią moknąć jesienią i zimą. Do tej grupy należą roślinki o szarych lub srebrzystych liściach pokrytych kutnerem, czyli gęstymi włoskami, m.in. czyściec wełnisty, przetacznik kłosowy siny, acena Buchanana, haberlea rodopska, złocień alpejski, bylica Szmidta, szarotka alpejska, babka śnieżna, wrotycz Haradjana.
Nie lubią mokrego także miniaturowe byliny poduszkowe, jak np. naradki, rozularia, marzanka, niektóre dzwoneczki, włochate głodki i gęsiówki, miniaturowe płomyki, krwawnik wełnisty, kocanki tienszańskie, kocanki Milforda, rumian Marschalla, zawciąg jałowcolistny, delosperma, mikołajek agawolistny, opuncja gruntowa, rojnikowiec, sempervivella,
Oprócz daszka warto naszykować gałązki iglaste, by w razie silnych mrozów okryć te roślinki. Nie należy stosować liści, trocin, kory, gdyż te materiały mogą narazić roślinki na zamoknięcie.