Tradycja przygotowania wieńców dożynkowych sięga XVI wieku.

Po zakończonych żniwach chłop ścinał resztki zboża pozostałe na polu, z nich przygotowywano potem wieniec.

Sam wieniec trafiał do kościoła, a stamtąd, po poświęceniu przez kapłana, do gospodarza wsi.

Wieniec niosła najlepsza żniwiarka, którą gospodarz zapraszał do tańca.