PRZEŁAZY
Pałac zbudowany został pod koniec XIX w. jako rezydencja rodu Castell-Rüdenhausen, zaliczanego do najwyższej arystokracji europejskiej. Pierwszym pochodzącym z tego rodu właścicielem Przełaz był Wolfgang Fryderyk hrabia zu Castell-Rüdenhausen, członek rycerskiego zakonu joannitów. W wyniku jego małżeństwa z Aleksandrą von Faber w 1897 r. wyłoniła się istniejąca do dziś w Europie gałąź rodowa Faber-Castell. Rezydujący w Przełazach spadkobierca fortuny Wulf Dether Wolfgang Ernst Otto Paul Carl hrabia zu Castell-Rüdenhausen był kapitanem lotnictwa cywilnego Lufthansy. Podczas II wojny światowej w pałacu mieściła się szkoła SS.
MOSTKI
Pierwsza wiadomość o dobrach ziemskich w Mostkach pochodzi z 1470 roku, kiedy to panowie von Laben sprzedali je Janowi Lasocie (Lasseth). W 1524 roku, jako właściciel majątku wymieniony został biskup von Salza, a w 1608, 1640 i 1670 – rodzina von Sack. W drugiej połowie XIX wieku, Ferdynand Schulz, który po nobilitacji otrzymał nazwisko von Heinersdorf. Za jego czasów zbudowany został obecny eklektyczny, piętrowy pałac wzniesiony został na zrębach starszej budowli około 1880 r. Na południe od pałacu już w 1838 r. został założony park krajobrazowy wg projektu E. Petzolda, ucznia ks. Ludwika Hermanna von Pükler-Muskau. W 1880 r. wybudowano wieżę widokową.
WILKOWO
Położona nad brzegiem jeziora Wilkowo renesansowa siedziba szlachecka z ok. 1550 r. po pożarze w 1840 r. została odbudowana i powiększona. Za inicjatora przebudowy uważa się Augusta von Horckera. Pałac założony jest na planie prostokąta wydłużonego na osi wschód – zachód, stroną frontową zwrócony na północ, w kierunku podwórza. Tak ukształtowaną bryłę po pożarze w 1840 roku, rozbudowano w kierunku jeziora. Dodano wówczas do istniejącego budynku dwa ryzality zlicowane z bocznymi ścianami i połączone ze sobą parterowym, płytszym przedsionkiem z tarasem
LUBINICKO
Tutaj znajdziemy i dwór, i pałac. Pierwszy powstał około 1800 r. z inicjatywy Fryderyka Wilhelma Kretschmera - członka frankfurckiej loży masońskiej’ Pałac został dobudowany do niego w 1886 r. To parterowa neorenesansowa budowla z reprezentacyjnymi schodami i dwiema ośmiobocznymi wieżyczkami o cebulastych hełmach. Za inicjatora budowy uważa się rodzinę von Schutz. Przy rezydencji założony został park krajobrazowy o regularnym rozplanowaniu z wieżą romantyczną postawioną w najwyższym miejscu. W pomieszczeniach parteru zachowały się sztukatorskie i lustrzane zdobienia, boazerie, kominki i część umeblowania.
