A co jecie, jaką kuchnię prowadzicie?

Paola: - Zdecydowanie kuchnia kolumbijska. Lecz ciężko jest w Polsce zdobyć odpowiednie składniki. Ciężko o platany, mąkę z białej kukurydzy. A kolendra zupełnie inaczej pachnie. Nie mówiąc o innych przyprawach.

Bartek: - Jak Paola przyjeżdża z Kolumbii, to jedna walizka jest pełna przypraw.

Ale co jecie?

Paola: - Sancocho (czyt. sankoczio). To taka typowa zupa kolumbijska. Jest tam kurczak, ziemniak, juka, platan, kukurydza, awokado, marchewka, mnóstwo kolendry. Nóżka z kurczaka podawana jest później osobno z ryżem.

Bartek: - Paola ma swój sposób na przygotowanie ryżu. Wkłada do garnka pełnego ryżu pionowo łyżkę i dolewa wodę, a kiedy łyżka opadnie, to już można przestać dolewać wody i później się tylko czeka aż ryż ją pochłonie. Ale najbardziej niesamowite jest to, że tą zupę je się z bananem. Pamiętam jak ją jadłem pierwszy raz. Byliśmy w restauracji i kelnerka przyniosła cały półmisek bananów. Zdziwiłem się. Myślałem, że to przystawka. Paola wytłumaczyła mi, że te banany są do zupy.

A jakie polskie potrawy jecie, lubicie?

Paola: - Lubię zupy. Zauważyłam, że jest tu ogromny wybór zup. W Kolumbii jest jedna i już. Lubię więc żurek, prawdziwy rosół, pomidorową, ale też pierogi z serem i mięsem, pasztety. Ale Bartek mi tego nie gotuje.

Bartek: - Bo nie potrafię. Zresztą bardziej mi teraz odpowiada kuchnia kolumbijska. Tam zawsze na talerzu dużo się dzieje. Jest kawałek pysznej wołowiny, albo ryba czy mnóstwo owoców morza, jeden ziemniak, juka, platan, ryż, awokado. I te pyszne naturalne soki, na przykład z lulo, marakuji czy słodkich pomidorów rosnących nadrzewach.

Tak entuzjastycznie mówicie o Kolumbii. Dlaczego postanowiliście żyć w Polsce?

Bartek: - Do Kolumbii wybieramy się na emeryturę. Jest tam ciepło, więc odpadają rachunki za gaz. Nie ma mowy o reumatyzmie. Poza tym fajnie jest pół życia spędzić w jednym miejscu, a drugie pół w innym. Kolumbia to przepiękny kraj, zachwycający i uzależniający. Kolumbijczycy mają nawet swój slogan marketingowy, który mówi, że jedynie czego możesz się bać w Kolumbii, to tego, że nie będziesz chciał z niej wyjeżdżać.

Może to jest myślenie stereotypami, ale Kolumbia kojarzy się z narkotykami i kartelami narkotykowymi. Jak jest rzeczywiście? Jest bezpiecznie?

Paola: - Czasy walk karteli Kolumbia ma już za sobą. To wszystko się już zakończyło. Te walki możemy oglądać, ale tylko w serialach telewizyjnych. Kolumbia jest jednak ofiarą najdłużej panującej wojny domowej w Ameryce Południowej. Ta wojna też się skończyła, ale nie wszystko jeszcze udało się uporządkować. W tej chwili Kolumbia otwiera się na turystykę i dla obcokrajowców w Kolumbii jest całkiem bezpiecznie. Oczywiście, jak w każdym innym kraju, są miejsca, gdzie trzeba uważać, ale Kolumbijczycy podkreślają, że dobrych ludzi jest tam więcej niż złych i starają się pokazywać same dobre strony kraju.

Bartek: - Będąc w Kolumbii nigdy nie spotkałem się z agresją, czy niechęcią. Tylko raz gdy jechałem rozklekotaną taksówką kierowca w dość ostry sposób poprosił mnie, abym tak mocno nie trzaskał drzwiami.

Paola: - Bo ty zawsze strasznie trzaskasz drzwiami! Nawet w domu.