Pochodził z chłopskiej rodziny. Walczył podczas I wojny światowej, w 1917 r. wstąpił do Armii Czerwonej. Walczył za Uralem z Kozakami, w 1939 r. rozgromił Japończyków nad rzeką Chałchin Goł w Mongolii. W czasie drugiej wojny dowodził obroną Moskwy, kolejno był dowódcą frontów Zachodniego 1. Ukraińskiego, 1. Białoruskiego. Wsławił się w bitwie na Łuku Kurskim. Wraz z Ławrientijem Berią był odpowiedzialny za masowe deportacje ludności w okresie II wojny światowej w głąb ZSRR. 8 maja 1945 o 22:43 w Berlinie, w imieniu Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej, wraz z przedstawicielami rządów USA, Wielkiej Brytanii i Francji przyjął z rąk feldmarszałka Wilhelma Keitla bezwarunkową kapitulację hitlerowskich Niemiec i został mianowany dowódcą radzieckiej strefy okupacyjnej, został także radzieckim przedstawicielem w Międzysojuszniczej Radzie Kontroli. Był ministrem obrony ZSRR w latach 1955–1957) marszałkiem Związku Radzieckiego, czterokrotny Bohater Związku Radzieckiego (w latach 1939, 1944, 1945 i 1956).
- Plan forsowania Odry i zdobycia Berlina powstał w tym budynku. Przez dwa miesiące stacjonował tam sztab marszałka Gieorgija Żukowa – mówią Bolesław Cenkier i Łucjan Sobkowski z Międzychodu.
