Ceropegia (chiński lampion) – kwiat
Ceropegia ma nietuzinkowy wygląd. Tworzy długie, wiotkie pędy o purpurowym zabarwieniu. Na nich wyrastają wzorzyste liście o sercowatym kształcie. Są one rozmieszczone regularnie, ale niezbyt gęsto. W dobrych warunkach roślina zakwita, a jej kwiaty wyglądają bardzo oryginalnie. To od nich pochodzi zwyczajowa nazwa „chiński lampion”. Pomimo delikatnego wyglądu jest długowieczna i odporna na choroby.
licencja CC BY-SA 3.0
Cissus
Cissusy mają kilka gatunków, z których najbardziej popularny i łatwy w uprawie jest cissus rombolistny. Ta roślina była kiedyś obecna niemal każdym mieszkaniu, teraz jest rzadziej spotykana, ale warto sobie o niej przypomnieć. Ma ciemnozielone, błyszczące liście (złożone z trzech części). Ich spody, tak jak i pędy bywają zabarwione na brązowo-purpurowo. Pędy tej rośliny mogą zwisać, ale też piąć się malowniczo po różnych kratkach czy np. rozpiętych sznurkach.
Cissus potrzebuje mało światła, można go uprawiać w pomieszczeniach z oknami na północ. Nie ma specjalnych wymagań co do temperatury. Warto jednak zwrócić uwagę na podlewanie, bo nie lubi ani przesuszonej, ani mokrej ziemi. Warto go podlewać niezbyt obicie, ale często. Od czasu do czasu dobrze jest go zraszać (szczególnie w sezonie grzewczym).
Uwaga: do zraszania roślin używamy przegotowanej wody, bo inaczej powstaną białe plamy na liściach (szczególnie jeśli mamy tzw. twardą wodę, bo to nic innego, jak osady wapnia).
Dzbanecznik
Niezwykły wygląd ma dzbanecznik. To pnącze, które ma dwa rodzaje liści. Jedne to „zwykłe” zielone liście blaszkowe, ale niektóre są przekształcone w dość głębokie i smukłe „dzbanki”, które malowniczo zwisają z pędów. Dzbaneczniki są roślinami owadożernymi, a dzbanki wypełnione cieczą trawienną to pułapki na owady.
Pomimo że najczęściej można kupić rośliny odmian najlepiej przystosowanych do domowych warunków, to i tak dzbaneczniki są dość wymagające. Muszą mieć bardzo wilgotne powietrze, lubią też stale wilgotne (ale nie za mokre) podłoże. Do ich podlewania koniecznie trzeba używać miękkiej wody (przegotowanej i odstanej lub destylowanej). Muszą też mieć przepuszczalną i kwaśną ziemię. Nie wolno ich nawozić.
Epipremnum złociste
To popularne kiedyś pnącze jest też znane pod dawną nazwą scindapsus. Tworzy długie pędy (nawet do 6 m długości), które mogą się przewieszać lub malowniczo piąć. Można je także przycinać, jeśli są za długie. Ozdobą tej rośliny są dość duże, sercowate liście. U wielu odmian pokrywają je jasne wzory – białe, kremowe lub żółte.
Epipremnum dobrze znosi małą ilość światła (rośliny o kolorowych liściach potrzebują go więcej, bo się nie wybarwią), lubi regularne podlewanie, ale trzeba uważać, żeby go nie przelewać. Doceni zraszanie. W praktyce jest łatwy w uprawie i odporny.
