Dary ze Szprotawy dotarły do Humania na Ukranie. Konwój wrócił szczęśliwie!

Konwój złożony z czerech, wypakowanych pod sufit busów i przyczepki wyruszył ze Szprotawy do zaprzyjaźnionego miasta Humań w środkowej Ukrainie w nocy z piątku na sobotę (18-19 marca 2022). Na jego pokładzie znalazły się lekarstwa, środki opatrunkowe, odzież, agregat i inne rzeczy, potrzebne cywilom w ostrzeliwanym mieście. Na czele konwoju stanął burmistrz Mirosław Gąsik.
W niedzielę wieczorem (20 marca 2022) burmistrz spisał na gorąco swoje pierwsze wrażenia z zakończonej szczęśliwie podróży do Lwowa i Humania (Umania). - W każdej wiosce, na każdym skrzyżowaniu za pomocą worków z piaskiem oraz bloków betonowych zbudowano improwizowane umocnione punkty oporu i kontroli - opowiada. - Unoszące się na horyzoncie dymy to pamiątka po wczorajszym bombardowaniu okolic Lwowa

- We Lwowie są otwarte sklepy, restauracje, centra handlowe, jeżdżące tramwaje i trolejbusy, zapalone latarnie - relacjonuje M. Gąsik. - To pozornie przeczy toczącej się wojnie.
Na każdym kroku widać patriotyczne banery z hasłami zagrzewającymi do walki, niektóre niezbyt cenzuralne. Można je zobaczyć na zdjęciach. Cały naród jest bardzo zmilitaryzowany, wszędzie pełno żołnierzy z bronią, dobrze wyposażenyh i porządnie umundurowanych. Podobne wrażenie robi obywatelska.
W centrum Lwowa w oczy rzuca się pomnik Bandery, to bardzo kontrowersyjne ślady naszej wielowiekowej wspólnej historii, momentami bardzo trudnej i tragicznej. Stare miasto we Lwowie jest piękne, ale bardzo zaniedbane, wszędzie dużo śladów polskości. Wyjazd nie jest łatwy, bo drogi są słabe, liczne dziury i koleiny nie pozwalają na szybką jazdę,
W rozmowach z Ukraińcami wyczuwa się wielką wdzięczność, ale także strach o przyszłość. W oczy rzuca się wysokie, morale mundurowych i ludności cywilnej.

Konwój mijał wielkie, ciągnące się przez wiele kilometrów kolejki na granicy, ludzi uciekających do Polski. - My korzystamy z szybkich zielnych korytarzy dla niosących pomoc - opowiada burmistrz. - Nasze odwiedziny z darami medycznymi i rozmowa z lekarzami we lwowskim szpitalu ujawniają wielkie potrzeby. Brak krwi, osocza oraz leków krwiopochodnych. Czyżby to był pomysł na następną wyprawę? Czas pokaże.
Wszyscy uczestnicy konwoju na wysokich obrotach, na wysokim poziomie adrenaliny, wszyscy świadomi zagrożeń, ale też i misji, cała wyprawa zajęła trzydzieści parę godzin, zmęczenie ogromne, ale uśmiechy na twarzach i poczucie dobrze spełnionego zadania.

Ukraina to wielki kraj, wielki naród, a teraz jest wielka i przełomowa chwila w historii ich i naszej - kontynuuje M. Gąsik. - A na koniec wielkie podziękowania dla wszystkich zaangażowanych w tę misję. Tych osób było naprawdę bardzo wiele; to pracownicy ratusza, młodzież szkół, druhny i druhowie OSP, lokalne media, radni miejscy i powiatowi, lokalni przedsiębiorcy, miejscowi Ukraińcy, wolontariusze oraz wszyscy inni ludzie wielkiego serca. Dla mnie to był wielki zaszczyt stanąć na czele, ale też i wielka odpowiedzialność. Sława Ukrainie, Sława Polsce!

Czytaj również na naszym portalu

Zobacz, jak się formował konwój ze Szprotawy