Florencja – perła Toskanii

Zresztą z 500 tys. mieszkańców nie jest to jakaś niezmierzona metropolia z tym, że pełno tutaj typowego, włoskiego rozgardiaszu. I często upału, który pogłębia wilgoć od rzeki Arno.

Florencji to - normalne w Toskanii - dawna osada etruska, którą zajęli żołnierze-weterani Juliusza Cezara. Obóz wojskowy otrzymał miano Florentia, czyli kwitnąca. Po upadku miasta wraz z kresem Cesarstwa Rzymskiego zaczęło odzyskiwać znaczenie jako ośrodek handlu. Na tyle, że floreny stały się najsolidniejszą monetą na kontynencie. Od XV wieku władze obejmują Medyceusze, którzy będą rządzić przez trzy stulecia.

Wszystkie atrakcje znajdują się w czterech centralnych dzielnicach. A jaka jest jazda obowiązkowa? Katedra Santa Maria del Fiore (słynna czerwona kopuła i Giotto, Pisano, Talenti, Ghiberti oraz Filip Brunelleschi związani z jej budową), Piazza della Signoria (główny plac miasta, powstał w 1268 roku po zburzeniu budynków należących do zwolenników władzy cesarskiej), Pałac Della Signoria, fontanna Neptuna, galeria Uffizi... A moim ulubionym miejscem jest Ponte Vecchio.

To najstarszy most we Florencji i jedyny ocalały podczas II wojny światowej. Jego konstrukcja pochodzi z XIV wieku, lecz początkowo zbudowany został przez Rzymian w punkcie, w którym rzeka Arno była najwęższa i gdzie rozwinęła się kolonia rzymska.

Najpierw były tutaj sklepy garbarskie, później mięsne (odpadki lądowały w rzece), by wreszcie stać się siedzibą złotników i jubilerów. Dziś to prawdziwe targowisko na moście z mnóstwo drobnych kramów. Z odrobina klimatu Florencji sprzed wieków.

Określenie, że Florencja jest perłą Toskanii jest stanowczo zbyt słabe. To perła Włoch. Niestety oznacza to nieustanny tłok. Stąd najlepiej samochód pozostawić na obrzeżach miasta i wybrać się miejskim autobusem.