Jak wyglądała twierdza w Kostrzynie zanim została zniszczona w marcu 1945 roku

Przebudowano także położony na terenie twierdzy zamek, który stał się rezydencją władcy. Zamek posiadał obszerny kwadratowy dziedziniec i cztery baszty a od miasta odgradzała go głęboka fosa. Zamknięte w twierdzy Stare Miasto otrzymało zwartą urbanistycznie, gęstą zabudowę. Centrum miasta stanowił prostokątny rynek a główne ulice wychodziły z rynku prostopadle do niego i łączył się wąskimi przecznicami.

Ściany twierdzy nie mogły już pomieścić napływającej ludności, która zaczęła skupiać się po za murami miejskimi tworząc przedmieścia. Przedmieścia te wzięły swoje nazwy od długości grobli i mostów łączących te dzielnice ze starym miastem. Na północ od Starego Miasta, za Bramą Sarbinowską rozciągało się Krótkie Przedmieście (Kurze Vorstad. Położone na lewym brzegu Odry Długie Przedmieście (Lange Vorstad) szybko rozwijało się, założono tu pierwszy w mieście szpital.

Od połowy XVII wieku, czyli wraz ze wstąpieniem na tron Fryderyka Wilhelma I zwanego "Wielkim Elektorem", rozpoczął się kolejny okres rozbudowy miasta.

Dokonano renowacji kościoła farnego, przebudowano umocnienia i rozbudowano twierdzę, przeobrażeniom uległ zamek i magazyny zbożowe, oddano do użytku miejski wodociąg, który zaopatrywał w wodę domy leżące w obrębie twierdzy, wybrukowano ulice i szereg domów Na Długim i Krótkim Przedmieściu. Kostrzyn znany był także z ciężkiego więzienia na zamku dla przeciwników politycznych elektora. Trafił tutaj między innymi jego syn Fryderyk II.

Twierdza była wielokrotnie odbudowywana i przebudowywana. Jej wspaniałą historię przekreślił rok 1945. W marcu tego roku, na krótko przed zakończeniem II wojny światowej, miasto, na bezpośredni rozkaz Hitlera, miało prowadzić obronę do ostatniego człowieka. Armia Czerwona ostrzeliwała Kostrzyn ciężką artylerię tak długo, aż zostało ono zrównane z ziemią...