Krwią ratują życie

Problemy z dawcami w Żaganiu, podobnie jak w całej Polsce zaczęły się kilkanaście miesięcy temu.

Ludzi mniej

Liczba oddających krew systematycznie spada. - Nie mówimy nawet o lecie. Wiadomo, wczasy, wolne w szkole - mówi Maria Iliw pielęgniarka koordynująca z żagańskiego oddziału centrum krwiodawstwa. - Ale jesienią, czy zimą zawsze mieliśmy ruch. Tymczasem pod koniec 2006 roku przychodziło do nas po 100 osób miesięcznie, przy dwustu w takim samym okresie dwanaście miesięcy wcześniej - dodaje.

Dwa lata temu do grona honorowych dawców dołączyła młodzież z żagańskiego "mechanika", zachęcona przez nauczycielkę Renatę Dawidów. - W naszym szkolnym kole PCK jest około 30 członków, ale krew przychodzi oddawać tylko ok. 10 osób. Po prostu muszą być pełnoletni - wyjaśnia nauczycielka.

- Staramy się nie przeszkadzać maturzystom w przygotowaniach do egzaminów, dlatego z reguły jesteśmy tu w piątki.

- Uciekło nam dziś wypracowanie i dwa sprawdziany - śmieją się uczniowie z "mechanika". - Nie. To tylko żarty. Tak naprawdę nic nie opuściliśmy. A jesteśmy tu pomagać ludziom, nawet ratować ich życie - dodają już całkiem poważnie.

W piątek, w okresie studniówkowym w żagańskim punkcie krwiodawstwa spotykamy Agnieszkę i Justynę Kałużne, Elżbietę Gonczar, Rafała Kotoweskiego, Annę Rady, Szymona Łuszczyka, Anetę Radziwiłł, Paulinę Jęch, Kamila Pieczarkę, Ewę Domagałę, Magdalenę Sofroniuk, Weronikę Wrotecką i Wojciecha Wróblewskiego.

- Nie boimy się igieł, co niektórzy wytykają facetom - podkreślają chłopcy.

Że ta teoria jest jednak prawdziwa, potwierdza jeden ze stałych klientów krwiodawstwa.

- Kiedyś oddawał tu krew dwumetrowy facet, szeroki w barach. Chwila, moment i odleciał, jak kaczuszka. Tacy szybko mdleją - śmieje się nasz rozmówca.

Dziewczyny się nie boją. - Ja jestem tu już trzeci raz - podkreśla Paulina.

- Chyba będziemy oddawać krew także po ukończeniu szkoły - dodają koleżanki.