Ludzie! Nie wchodźcie na lód!

Kamil zaginął we wtorkowe popołudnie. Wyszedł z domu, informując rodziców, że udaje się do kolegi. Gdy po kilku godzinach nie wracał, a dodatkowo okazało się, że nie ma go u kolegi, rodzina rozpoczęła poszukiwania. Kiedy i one nie przyniosły efektu, do akcji wkroczyli strażacy oraz policjanci, w sumie 100 osób. Finał poszukiwań okazał się tragiczny. Wczoraj kwadrans po dziesiątej jeden ze strażaków wyłowił zwłoki z Jeziora Pańskiego. Z ustaleń policjantów wynika, że chłopak utonął podczas zabawy z kolegą. Tragizmu dodaje fakt, że gdy Kamil zaczął tonąć, jego towarzysz spanikowany uciekł do domu, a o zdarzeniu nie poinformował nikogo.

- Nie tylko dzieci są niefrasobliwe - mówi Tomasz Kwiatkowski, dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej w Choszcznie. - Często bezrozumnie zachowują się także dorośli. Przeważnie wędkarze, którzy chcą łowić ryby w przeręblach oraz osoby, które zamarznięte jezioro traktują jako drogę na skróty.

Wtorkowe utonięcie chłopca w jeziorze skutym lodem to nie jedyny taki przypadek w ostatnich dniach w naszym regionie. W zeszłą sobotę w stawie nieopodal wsi Żubrów, niedaleko Sulęcina, utopił się 13-letni Krystian. Świadkiem tego wydarzenia byli jego koledzy, którzy - podobnie jak w przypadku z Pełczyc - również przez długie godziny milczeli z przerażenia.

Tego samego dnia w Jeziorze Lutolskim, pomiędzy Trzcielem a Lutolem Mokrym, utonęli dwaj wędkarze. Gdy jeden z nich był 300 metrów od brzegu, załamał się pod nim lód. Na pomoc pospieszył mu drugi wędkarz, jednak i pod nim, 20 metrów od brzegu, lód się załamał.

Śmierć w wodzie skutej lodem czyha jednak nie tylko w jeziorach. 18 lutego w Odrze nieopodal Połupina koło Krosna Odrzańskiego utonęły 7-letnie bliźniaczki, a 28 stycznia nurt Warty pochłonął młodą dziewczynę. Do dziś nie udało się jej odnaleźć.

Wszystkich utonięć pod lodem minionej zimy było w naszym regionie kilkanaście. Ile dokładnie? - Pełne dane będą znane dopiero na koniec marca - informuje st. asp. Sławomir Konieczny z Komendy Wojewódzkiej policji w Gorzowie.

- Wchodzenie na zamarzniętą wodę po nadejściu ocieplenia jest niebezpieczne - ostrzega Ryszard Sziwa z poznańskiego oddziału Instytutu Metreorologii i Gospodarki Wodnej Państwowego Instytutu Badawczego. - To dlatego, że gdy tylko przez dłuższy czas występuje dodatnia temperatura, lód zaczyna się topić. O ile na jeziorze pokrywa utrzymuje się długo i jest gruba nawet przez kilkanaście dni, o tyle lód na rzekach szybciej traci swą grubość, gdyż jest podmywany przez wodę.

- Sam bałbym się wejść na lód na rzece - mówi T. Kwiatkowski z Choszczna. - Nie wszedłbym także na jeziorze w miejscu, gdzie wpływa do niego choćby mała rzeczka. Woda będąca w ruchu bardzo szybko podmywa lód.

Topnieniu lodu sprzyja wiatr

Ryszard Sziwa, zastępca dyrektora oddziału IMGW - PIB w Poznaniu:

- W momencie, kiedy przez całą dobę występuje ocieplenie, czyli temperatura nie spada poniżej zera, zaczyna się proces destrukcji lodu. Pokrywa topi się od brzegów jeziora i tam jest najbardziej cienka. W związku z tym trzeba trzymać się z dala. Tym bardziej, że same brzegi też bywają często oblodzone. Okres topnienia lodu na jeziorze może trwać - w zależności od pogody - od kilku do nawet kilkunastu dni od nadejścia ocieplenia. Szybkość topnienia zależy jednak od wielu czynników. Najistotniejszym z nich jest wiatr. Gdy jest słonecznie a wiatr dodatkowo smaga taflę, lód topi się bardzo szybko.

Gdy ktoś się topi, jak najszybciej daj znać!

Tomasz Kwiatkowski, dowódca jednostki ratownioczo-gaśniczej PSP w Choszcznie.
- Gdy zobaczymy, że ktoś topi się w jeziorze skutym lodem, należy jak najszybciej poinformować inne osoby. Powinno się także zawiadomić odpowiednie służby, np. straż pożarną, i samemu - o ile istnieje taka możliwość - zabrać się do ratowania. Gdy ratunku udziela się przy brzegu, najlepiej podać jakiś kij, szalik, którego topiący się będzie mógł chwycić. Gdy ratujemy kogoś w głębi jeziora, należy się do takiej osoby przyczołgać. W ten sposób zmniejsza się nacisk na lód. W takich sytuacjach musimy jednak ocenić grubość lodu. Po uratowaniu topiącej się osoby nie możemy zapomnieć, by jak najszybciej dać jej ciepłe ubranie.