Plitwice: Widoki jak w raju (zdjęcia)

Park narodowy Jezior Plitwickich (chor. Nacionalni Park Plitvička jezera) przywitał mnie ruinami domostw, w których dawniej mieszkali Serbowie, przepędzeni z tych terenów po wojnie w latach 1991-1995. Na niektórych zabudowaniach widać jeszcze ślady po seriach karabinów i odłamkach granatów.

- Właśnie tutaj w Wielkanoc 1991 r. doszło do pierwszych walk między Serbami i Chorwatami, które stały się iskrą do bratobójczej wojny. Potem Serbowie musieli opuścić te tereny i zostawić swoje domostwa - opowiada Iwo, mój przewodnik podczas ostatniej wycieczki po Chorwacji oraz Bośni i Hercegowienie.

Zwiastunem jezior jest rzeka wijąca się na dnie kanionu. Nasz autokar zatrzymuje się przy jednym czterech wejść na teren parku. Wykupujemy bilety na całodziennie zwiedzanie (turyści indywidualni płacą po 110 kun, zaś zorganizowane grupy po 100 kun od osoby) i wagonikami jedziemy na jedną z kilkunastu tras. Po kilku minutach jesteśmy na miejscu. Widok zapiera dech w piersiach. Między drzewami widać szmaragdową toń jednego z 16 jezior. Powoli schodzimy na dół. Wpierw asfaltem, następnie leśnym duktem, a potem kładką z drewnianych pali. Zatrzymujemy się przed wodospadem. Białe bicze wody spadają z wysokości kilkunastu metrów i chłoszczą szmaragdową toń akwenu. Iwo zapewnia, że to jeden z najpiękniejszych zakątków Chorwacji, w której nie brakuje przecież urokliwych miejsc, zabytków i cudów natury.

- Różnica wysokości między najniżej i najwyżej położonymi jeziorami wynosi aż 156 metrów. Akweny rozdzielają groble, zaś woda spływa z nich strumieniami i wodospadami - wyjaśnia przewodnik.

Turyści mają do wyboru aż kilkanaście tras. Na pokonanie najkrótszej z nich potrzeba około dwóch godzin. My wybieramy jedną z dłuższych. Oglądamy kolejne jeziora, wodospady i strumienie. Przewodnik przestrzega przed schodzeniem ze ścieżki. Nie wolno tutaj zerwać nawet gałązki czy kwiatka, ani nawet dokarmiać ryb, które podpływają na wyciagnięcie dłoni. Zatrzymuję się przy pomarańczowo-czarnej jaszczurce, która wędruje w przeciwnym kierunku. Robię jej kilka fotek, po czym gad idzie w swoją stronę, a ja biegnę za przewodnikiem, który zatrzymał się przed kolejnym wodospadem.

Od czasu do czasu mijają nas grupy turystów - m.in. z Niemiec, Rosji, Japonii i diabli wiedzą skąd. Park jest jedna z największych atrakcji wschodniej Chorwacji, latem zwiedza go nawet po kilkanaście tysięcy osób dziennie. Utworzony został w 1949 r., ale już dwadzieścia lat wcześniej jeziora zostały objęte ochroną jako rezerwat przyrody. Od 1979 r. znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.

W Plitwicach często możemy spotkać ekipy filmowe. Większość nagrywa programy przyrodnicze, ale jeziora są także planem filmów przygodowych. "Zagrały" m.in. w niemiecko-jugosłowiańskim westernie "Skarb w Srebrnym Jeziorze" z 1962 r. o przygodach Winnetou, w którym w wodza Apaczów wcielił się francuski aktor Pierre Brice.

Po ponad dwóch godzinach dopieramy do przystani nad jednym z jezior. Kolejnym etapem wycieczki jest rejs stateczkiem spacerowym. Mijamy wyspę, otoczoną pniami powalonych drzew. To robota bobrów. Wokół zatopionych konarów pływają ławice ryb. Iwo informuje, że łączna długość wszystkich jezior wynosi ponad osiem kilometrów, a ich powierzchnia przekracza 200 hektarów. Po 20 minutach wysiadamy na drugim brzegu i ruszamy za przewodnikiem.

Celem naszej eskapady jest Wielki Wodospad (chorw. Veliki slap). Ma aż 78 m. wysokości. Wpierw oglądamy go z góry, potem schodzimy na dół. I znowu wspinamy się w górę, skąd podziwiamy panoramę Plitwic.

Jeziora Plitwickie znajdują się we wschodniej Chorwacji, niedaleko granicy z Bośnią i Hercegowiną. Dojedziemy tam drogą krajową D1 z Zagrzebia do Zadaru.

Zaplanuj wolny czas - koncerty, kluby, kino, wystawy, sport