Poznawanie przez zwiedzanie - tak bloger spod Poznania uczy się świata. W Żaganiu zobaczył prawdziwe cuda!

Kim jest autor bloga "Poznawanie przez zwiedzanie"? To 17-letni Jakub Czyżowski, uczeń klasy III technikum. - Mieszkam pod Poznaniem, choć rodzice pochodzą z Dolnego Śląska, a dokładniej z Bolesławca, który często odwiedzamy ze względu na to, że mieszka tam cała nasza rodzina - opowiada o sobie. - Często jest tak, że jadę z rodziną na weekend do Bolesławca, sobotę spędzamy z rodziną, a w niedzielę gdzieś jedziemy. Staramy się odwiedzać miejsca ciekawa, nieraz znane, ale też i te mniej znane. Do dnia dzisiejszego w dużej mierze zwiedziliśmy województwa: dolnośląskie, lubuskie, wielkopolskie. Oczywiście dotarliśmy również do Przemyśla, Rzeszowa, Krakowa, Warszawy, Opola, Łodzi, Torunia czy Gdańska, jednak dopiero w tym roku mamy zamiar bardziej się skupić na wschodnich terenach naszego kraju i lepiej je poznać. Z tego powodu w czasie długiego weekendu majowego pojechaliśmy na 4 dni do Lublina, aby właśnie móc lepiej poznać ten region. W tegorocznych planach mamy również Podlasie, Górny Śląsk oraz rzecz jasna Dolny Śląsk, który mimo moich licznych odwiedzin wciąż skrywa przede mną wiele swoich perełek

Jeden ze swoich postów w całości poświęcił opactwu kanoników regularnych reguły św. Augustyna w Żaganiu, czyli nadbobrzańskiemu klejnotowi. - W czasie zwiedzania Żagania nie można, po prostu nie można, pominąć znajdującego się tu zespołu klasztornego, będącego jednym z najciekawszych obiektów sakralnych w Polsce - zaznacza bloger. - Nie jest to ocena na wyrost, co może potwierdzić fakt, że w 2011 roku decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej miejsce to uzyskało status Pomnika Historii.

Historia dawnego klasztoru sięga 1284 roku, kiedy sprowadzeni w 1217 roku przez księcia Henryka Brodatego i jego żonę Jadwigę kanonicy regularni reguły św. Augustyna w 1284 roku przenieśli się z Nowogrodu Bobrzańskiego do Żagania, przejmując istniejący tu kościół parafialny i zamieniając zabudowania plebanii na prowizoryczny klasztor. Budowa właściwego klasztoru ruszyła dopiero na początku XIV wieku, do którego końca oprócz kompleksu klasztornego udało się wznieść również odrębny budynek pałacu opackiego. Co ciekawe, już w tym czasie klasztor słynął ze swojej biblioteki oraz skryptorium, w którym pracowali wybitni iluminatorzy.

Jakuba najbardziej zachwyciła biblioteka klasztorna. Tak ją opisał: "- Składa się ona z dwóch pomieszczeń, przykrytych spłaszczonymi kopułami bogato ozdobionymi freskami Georga Wilhelma Neunhertza, przedstawiającymi alegorię Kościoła Zwycięskiego oraz adorację Świętej Trójcy przez kanoników reguły św. Augustyna. W skład jej wyposażenia wchodzą oryginalne, zdobione snycersko, stylowe regały oraz dwa unikatowe globusy z około 1640 roku – ziemi i gwiazdozbioru. Niestety niegdyś jeden z najsłynniejszych księgozbiorów na Śląsku uległ rozproszeniu, choć nadal na półkach klasztornej biblioteki można znaleźć ponad 2 tysiące starych druków, w tym fragment Biblii z VIII wieku lub XVIII-wieczny podręcznik do nauki języka polskiego pt. Obiecadło."

Jeśli chcecie zobaczyć plony podróży Jakuba, to warto zajrzeć na jego blog na Facebooku:https://www.facebook.com/profile.php?id=100066620916935

Czytaj również na naszym portalu