Rezerwat Lubiatowskie Uroczyska to piękno w morzu lasu (wideo)

Co to jest uroczysko? - To miejsce bardzo urocze - tłumaczy z uśmiechem leśniczy Tomasz Sznajder. Na swoim terenie na brak rezerwatów przyrody narzekać nie może. Oprócz Lubiatowskiego Uroczyska, są tu jeszcze Czaplenice i Łabędziniec. Piękno tworzy tu różnorodność przyrody. I wielkość. Został utworzony w 2000 r. ze względu na swój krajobrazowy charakter.

Rezerwat ma prawie 190 hektarów. Jak spory to teren, nie trudno sobie wyobrazić. Jedną trzecią jego powierzchni zajmuje jezioro Lubiatówko. Tylko ono rozciąga się na długości 2 km i szerokości 1 km. Podobnie jak inne pobliskie rezerwaty Lubiatowskie Uroczyska są częścią Puszczy Noteckiej. - Dookoła jest morze sosny, a pośrodku niego, niespodzianka, jezioro - mówi Leśniczy. Różnica poziomu pomiędzy nim, a najwyżej położonymi partiami gleby wynosi nawet 22 m. Gdy w tej wschodniej części dzisiejszej Kotliny Gorzowskiej przechodził lodowiec, powstały nitki Noteci i Warty, pomiędzy nimi utworzyły się wydmy piasku, a spływające z lodowca woda utworzyła właśnie jezioro Lubiatówko. Z lasem sąsiaduje ono względnie od niedawna. Przypomnijmy: Puszcza Notecka to twór człowieka. Niemcy posadzili tu las w XIX wieku. Lubiatówko nie jest jedynym jeziorem w okolicy, która cieszy popularnością wśród turystów.
Jako że rezerwat jest duży, pełno w nim roślin. Przyrodnicy doliczyli się tu aż 230 gatunków, w tym 16 mszaków oraz 32 porostów. Sześć z tych ostatnich ujęto na tzw. czerwonej liście porostów zagrożonych w Polsce. Z roślin można tu znaleźć grążela żółtego, a także paprotkę zwyczajną, kruszynę pospolitą, marzankę wodną czy kalinę koralową.

Jeśli chodzi o zwierzęta, najczęściej spotkać można tu zimorodka, wydrę, bobra oraz - co jest utrapieniem dla przyrodników - także norkę amerykańską. - Pojawiła się tu pod koniec XX wieku. Wywołuje problemy na całym świecie - mówi leśniczy.