Tłumiąc agresję, można stłumić miłość

Czytelniczka zapewnia, że chcieliby coś zmienić w swoim związku, ale w stresowej sytuacji nie potrafią dotrzymać składanych obietnic.

Przez to cierpi ich zaufanie do siebie i z mniejszym entuzjazmem patrzą na wspólną przyszłość. Ostatnio nawet go uderzyła, i to dość mocno... Czuje się z tym fatalnie, a i chłopak z trudem jej wybacza.

- Nie wiem, co mam robić, jak sobie i jemu pomóc - mówi Czytelniczka. - Bardzo go kocham, chciałabym być jego żoną, ale oboje, a zwłaszcza on, boimy się teraz jakichkolwiek deklaracji. Co mamy robić?

Odpowiada dr Marcin Florkowski, psycholog:

- Można oczywiście powiedzieć, że "jesteście osobami wybuchowymi" i tak wytłumaczyć wasze kłótnie. O wiele sensowniej jednak odkryć, w jakich okolicznościach wpadacie w szczególną irytację. Jakie słowa lub zachowania drugiej strony mają moc wzbudzania szczególnej złości?

Pozwolę sobie na pewne sugestie. Pani zdanie "mam nadzieję, że zostanę potraktowana poważnie" świadczy o obawie przed tym, że zostanie pani potraktowana niepoważnie (skąd to przypuszczenie?) oraz jednocześnie może być odczytane jako rodzaj ukrytej groźby ("inaczej się wkurzę").

Stawianie na swoim

Wnioskowałbym, że szczególnie złoszczą panią sytuacje, w których pani oczekiwania są zawiedzione. Próbuje pani wtedy groźby lub przymusu, aby jednak postawić na swoim.

Agresja, to jest pani metoda stawiania na swoim. Oznaczać to może niską tolerancję na frustrację lub deficyt umiejętności negocjowania z ludźmi. Czy prócz agresji stosuje pani inne zabiegi? Prośba, próba zrozumienia perspektywy drugiej strony, wyrażenie tego zrozumienia, przekupstwo, ustępstwo, odłożenie sprawy na potem, ostrzeżenie, kompromis, obrażenie się, prezent itp.? Czy pani to potrafi? Czy pani to stosuje?

Rozwiązywanie problemów

Druga sprawa jest taka, że znaleźliście niekorzystny sposób rozwiązania problemu. Pani ma poczucie winy po wybuchu agresji. Większość zdrowych na umyśle ludzi ma wyrzuty sumienia, gdy staje się nadmiernie agresywna.

Obiecujecie więc sobie, że nie będziecie wybuchać. To się jednak nie uda, w dodatku jeśli się uda, to wam zaszkodzi. Każda kochająca się para kłóci się w ten lub inny sposób. Jeśli będziecie tłumić agresję, stłumicie także miłość. Poczucie winy jest tu złym doradcą. Celem nie powinno być tłumienie niezadowolenia czy złości, ale uczenie się wyrażania jej w odpowiedni sposób oraz przyjmowania jej od partnera. Dzięki temu można następnie znaleźć jakiś kompromis.

Wasze kłótnie mogą oznaczać, że próbujecie się ze sobą rozstać. Czasem, gdy ludzie nie mają odwagi postawić sprawy jasno ("Chcemy się rozstać"), to próbują znaleźć problem, który za nich "załatwi" rozstanie. Niektórzy psychologowie (nie wszyscy) są nawet zdania, że takie rozstania powinny się pojawić w osobistej historii człowieka, aby mógł on następnie budować bardziej stabilne związki.