Umie grać i daleko rzucać

PIOTR MAŁACHOWSKI

PIOTR MAŁACHOWSKI

Ma 25 lat. Jest wychowankiem WKS-u Ciechanów, obecnie Śląsk Wrocław. Rekord życiowy - 68,65 m. Młodzieżowy mistrz Europy z 2005 roku.

- Złoto było poza zasięgiem?- Mówiąc szczerze to tak. Już nie miałem siły. W czwartej próbnie już nogi odmawiały mi posłuszeństwa. Oczywiście próbowałem, ale nie dałem rady.

- Nogi zawiodły?- Nic nie zawiodło. Konkurs trwał bardzo długo. Masa jest dosyć duża, więc trzeba jakoś ten ciężar utrzymywać, rzucać, rozgrzewać się. Ale jestem zadowolony i z wyniku i z lokaty.

- Miał pan nadzieję, że po tak dobrym rzucie jak ten w drugiej próbie rywale wymiękną i może być złoto?- Nie. Wiedziałem, że oni się nie poddadzą. Tu są najlepsi na świecie. Przypuszczałem, że się zmoblilizują, I tak się stało.

.

- Po kwalifikacjach była myśl o medalu?- Pewnie. Skoro dobrze rzuciłem i prowadziłem to trudno nie myśleć o medalu.

- Kanter objął prowadzenie w czwartej kolejce. Była szansa by odpowiedzieć?- Wtedy już raczej nie. Tak jak mówiłem nie miałem siły. Gdyby to zrobił w pierwszej lub drugiej wtedy tak. Pod koniec konkursu straciłem swój atut, czyli szybkość. Stałem się zbyt ociężały. Pozostało mi cieszyć się ze srebra.

- Rozmawialiście z trenerem przed konkursem? Co mówił?- Rzucaj daleko (śmiech).

- O czym pan rozmawiał z Szymonem Ziółkowskim podczas konkursu?- Ziółek powtarzał: tylko spokojnie, tylko spokojnie.

- Tomasz Majewski dał panu swoją biało-czerwoną flagę. Jesteście przyjaciółmi?- Tak, oczywiście. Ale to wymyślił Tomek. Ja byłem tylko wykonawcą.

- Przekaże pan ją następnemu medaliście?- Bardzo chętnie, O ile tylko będę na trybunach i Polak zdobędzie medal, to zrobię to z przyjemnością.

- Jest pan zawodowym wojskowym. Jaki awans w armii po medalu?- Dajcie spokój. Od awansów to są przełożeni.

- A jaki ma pan stopień?- Nie powiem.

- Dlaczego?- Bo będziecie się śmiali, No dobra: starszy szeregowy.

- A granatem ile pan rzuca?- Nie wiem, ale daleko.

- To prawda, że gra pan na trąbce?- Tak. Kiedyś grałem.

- Co się panu śniło w nocy poprzedzającej konkurs?- Zaraz niech sobie przypomnę. Wiem, Kobiety.

- Ten dzisiejszy konkurs to pewne podsumowanie pana pracy?- Tak. Przecież nie było mi łatwo. A znaleźli się tacy, którzy wróżyli, że nie rzucę powyżej 60, no 61 metrów. I co? Ważne jest, że forma się ustabilizowała, że regularnie osiągam przyzwoite wyniki. Dziś srebro podczas igrzysk. Z tym już można myśleć o liczeniu się w świecie.

- Dziękuję.

Andrzej Flűgel
0 68 324 88 06
[email protected]