Zbigniew Izdebski: - Wiedzieć to nie znaczy robić

- Jak wynika z raportu zdecydowana większość kobiet jest za edukacją seksualną w szkole. Tymczasem, uświadamianie dzieci i młodzieży budzi wciąż wiele kontrowersji. Dlaczego?
- Edukacja seksualna w Polsce to problem o charakterze politycznym. Żadna opcja polityczna nie ma odwagi, żeby jasno mówić, że takie wychowanie jest potrzebne. Nie ma też jednolitego programu, który mógłby być wprowadzany w szkołach.

- Kiedy można i należy mówić sprawach seksu?
- Największy sens ma edukacja, kiedy rozpocznie się ją jeszcze zanim nastąpi aktywność seksualna. Trzeba o tym rozmawiać. Edukacja jest formą profilaktyki. Młodzież dowiaduje się m.in. , jak zabezpieczyć się przed chorobami przenoszonymi drogą płciową, jak ustrzec się ciąży. Pozwala też chronić przed przemocą seksualną.

- Przeciwnicy uświadamiania argumentują, że przyspiesza ona inicjację seksualną. Czy tak rzeczywiście się dzieje?
- To zarzut zupełnie bezpodstawny. To tak jakbyśmy zastanawiali się, czy powinno się uczyć chemii w szkołach. Bo skoro uczeń dowiaduje się jakie związki chemiczne połączyć, żeby skonstruować bombę, to na pewno tę wiedzę wykorzysta. Edukując dzieci i młodzież możemy wpływać na to, by w sposób bezpieczny rozpoczynały swoje życie seksualne.

- Kto powinien uświadamiać młodych?
- Po pierwsze to rodzice powinni taką wiedzę przekazywać swoim dzieciom. Ale najczęściej sami nie mają jej na wystarczającym poziomie. Ciekawe jest to, że również ci rodzice, którzy tę wiedzę mają, nie chcą z dziećmi rozmawiać. Mają przed tym opór. Edukować w tej kwestii powinna tez szkoła. Niestety póki co u nas nie wygląda to dobrze.

- Z jakich krajów powinniśmy brać przykład?
- Dobrze skonstruowane programy edukacji seksualnej mają Holandia i Szwecja. Ich sukces polega na tym, że otwarcie mówią o tematach seksu, przekazując rzetelna wiedzę. Tam nie zabrania się i nie straszy konsekwencjami.

- Dziękuję.

Dobra edukacja seksualna powinna: