Eugeniusz Bodo (tu w sukni w komedii „Piętro wyżej”) - twarz przedwojennego kina nr 1. Ten aktor teatralny i filmowy pochodził ze Szwajcarii. I szwajcarski paszport w pewnym sensie go zgubił. Po kampanii wrześniowej wyjechał z Warszawy do Lwowa, gdzie postanowił śpiewać swoje przedwojenne przeboje po polsku i po rosyjsku. Kiedy hitlerowcy w czerwcu 1941 r. napadli na ZSRR, NKWD aresztowało aktora i uwięziło w Moskwie na Butyrkach. Starania o uwolnienie nic nie dały. Sowieci odmawiali, powołując się na fakt, iż Bodo jest obywatelem Szwajcarii. Ciężko chorego aktora w 1943 r. wywieziono najpierw do więzienia w Ufie, potem do łagru koło Kirowa, gdzie zmarł...

Adolf Dymsza - tu jako Dodek Wędzonka w "Dodek na froncie” - w II Rzeczpospolitej zagrał w około 25 filmach. Czasem wchodziły na ekrany dwa lub trzy filmy z jego udziałem w ciągu roku, a nawet cztery (1930, 1933 i 1934). Prawdziwym żywiołem tego etatowego komika polskiego kina był teatrzyk rewiowy. Do tego stopnia, że artysta postanowił nie schodzić ze sceny nawet w okupowanej Warszawie. Za występowanie w jawnych teatrach stolicy, po wyzwoleniu dostał pięcioletni zakaz pracy w Warszawie. Już jednak w 1948 r. pojawił się w komedii "Skarb” - przeboju polskich kin stałych i objazdowych. Zmarł w 1975 r., dwa lata po przejściu na emeryturę.