Emocje na dłoni

Na stolikach leżą arkusze papieru i tacki z farbami. Dzieci z klas integracyjnych Szkoły Podstawowej nr 13 mogą podejść do nich z każdej strony. Nauczycielka Izabela Radziszewska-Włosek proponuje, by namalowały, co chcą, ale za pomocą palców. Tylko jak tu malować, skoro można się poplamić?

Emocje na dłoni

Najpierw Asia Nowacka z Ih stawia żółtą kropkę wskazującym palcem. Na tacce ma jeszcze pięć innych barw. Dziewczynka próbuje czerwonej - środkowym. Tak powstaje kolejna kropka. Gdy dwa palce sprawdziły się jako pędzle, próbuje wykorzystać następne. Ale najwygodniej malowało się wskazującym. - Umyć go czy zanurzyć w innym kolorze? - zastanawia się głośno.
Inne dzieci idą w jej ślady. Na kartce powstają wielkie plamy - odciski siedmioletnich dłoni. Potem dzieci robią jedną wielką, ciemną plamę. Teraz znów można postawić na niej żółte kropki.
- Stosuję tę metodę na bezpłatnych zajęciach pozalekcyjnych w ramach mojego czasu wolnego - mówi I. Radziszewska-Włosek. - Najlepsze efekty obserwuję podczas zajęć indywidualnych z uczniami. Metoda jest szczególnie przydatna w pracy z dziećmi, które mają problemy dydaktyczne i emocjonalne. Obserwujemy, jak dużo czasu uczniowie potrzebują do podjęcia działania, jak dobierają kolory i zapełniają płaszczyzny. To technika projekcyjna, dzięki której oceniamy, co dziecko przeżywa, jakie ma uczucia.

Ujście agresji

- Niektóre bajki i filmy powoadują narastanie agresji, która ujawnia się zwłaszcza w szkole. Dziecku trzeba pomóc i stworzyć ujście dla złych emocji. Malowanie palcami jest oduczaniem agresji - twierdzi nauczycielka.
- Ja namalowałam, jak szkoła jest kolorowa. Bo szkoła jest czarna, a tylko okna ma kolorowe - mówi Asia, szorując ręce po malowaniu.
- Proszę pani, ona ode mnie odgapiła - wtrąca Hania Sługocka.
- Co ci się nie podoba w szkole? - pytam Asię.
- Jak mnie ktoś popycha na korytarzu - odpowiada.
- A co najbardziej ci się podoba?
- Gdy się z kimś bawię.