Eugeniusz Bodo był gwiazdą kina i estrady, dzierżył tytuł amanta wszech czasów. Wielką karierę i romanse przerwała wojna i śmierć w łagrze

Bohdan Eugeniusz Junod, bo tak brzmiało prawdziwe nazwisko Eugeniusza Bodo, urodził się 28 grudnia 1899 roku w Genewie. Jego rodzicami była polska szlachcianka z Mazowsza i szwajcarski inżynier oraz miłośnik kina, Teodor Junod. Ojciec przyszłej gwiazdy był zainteresowany nowymi technologiami i podróżował z pokazami filmowymi po całym świcie, by w końcu osiąść z rodziną w Łodzi.

Pseudonim Eugeniusza Bodo to połączenie pierwszych sylab jego imienia - Bohdan - i imienia jego matki - Doroty, którą bardzo kochał. Swój debiut na scenie - już pod pseudonimem, zaliczył już w wieku 10 lat, kiedy to jako kowboj wystąpił w założonym przez swoich rodziców kinoteatrze „Urania”. Jego prawdziwa kariera rozpoczęła się jednak, kiedy Bodo miał 17 lat. Występował jako tancerz i piosenkarz, by 11 stycznia 1917 roku zagrać na deskach teatru „Apollo” w Poznaniu. Zauważony i doceniony młody aktor występował przez dwa lata w teatrach, a w wieku 19. lat trafił do Warszawy. Tam jego nazwisko zyskało ogólnopolską rozpoznawalność.

Artystyczną działalność w stolicy Bodo rozpoczął od kabaretów, między innymi „Qui Pro Quo” czy „Morskie Oko”. Następnie dostał angaż w teatrze i operetce.

Na ekranie pojawił się po raz pierwszy w 1925 roku, kiedy to zagrał w filmie „Rywale”. Rola ta była przepustką do jego wielkiej kariery. Eugeniusz Bodo zagrał łącznie w 30. filmach, a najpopularniejsze z nich to np. „Piętro wyżej”, „Czy Lucyna to dziewczyna”, „Paweł i Gaweł”. Aktor zdobył sławę, o jakiej wielu marzyło. Piosenki, które śpiewał, nuciła cała Polska. „Umówiłem się z nią na 9-tą”, „Baby, ach te baby”, „Sex appeal”, „Już taki jestem zimny drań” to przeboje, które przetrwały wiele pokoleń. Oprócz grania w filmach, Bodo był także ich producentem. W roku 1933 założył własną wytwórnię „Urania-Film”, gdzie zrealizował łącznie siedem filmów.

Choć nie miał nieskazitelnej urody, uchodził za amanta. Kobiety wprost się za nim uganiały.

Nie jestem amantem i do ról tych nie czuję żadnego pociągu - mówił w rozmowie z miesięcznikiem „Kino”, w 1933 roku. - Interesują mnie role psychologiczne, lecz do tych krajowa produkcja jeszcze nie dorosła. Ażeby być amantem, trzeba mieć naprawdę fascynujące warunki zewnętrzne - mówił.

Gwiazdor dorobił się pokaźnego majątku. W stolicy kupił duże mieszkanie, do którego sprowadził z Łodzi swoją matkę. Następnie przenieśli się do apartamentu w luksusowej dzielnicy stolicy. Eugeniusz Bodo często widziany był na ulicach ze swoim dogiem Sambo. Aktor miał luksusowego amerykańskiego Chevroleta, na którego niewielu mogło sobie pozwolić.

W 1929 roku aktor spowodował wypadek, w którym zginął jego przyjaciel. Auto, które prowadził Bodo, wypadło z drogi na trasie pod Łowiczem i spadło z nasypu. Bodo dostał 6-miesięczny wyrok w zawieszeniu. Mówiło się, że zarówno on jak i reszta pasażerów byli wówczas pod wpływem alkoholu. Po tym wydarzeniu aktor deklarował, że przestał pić.

Nie był stateczny w miłości. Lubił kobiety i tego nie ukrywał. Przez kilka lat był związany z Norą Ney. Wspólnie zagrali w filmie „Głos Pustyni”. Po rozpadzie ich związku Bodo miał na koncie kilka mniejszych i większych romansów. Związał się z tahitańską aktorką Anną Chevalier, znaną bardziej jako Reri. To dla niej napisał scenariusz do filmu „Czarna Perła”, w którym także razem wystąpili. Ukochana aktora nie do końca jednak potrafiła odnaleźć się w Polsce, zaczęła pić, a gwiazdor... zaczął się nudzić swoją egzotyczną kochanką. Ostatecznie Reri wyjechała z kraju.

Przed wybuchem II wojny światowej - wiosną 1939 roku - Eugeniusz Bodo założył słynną w Warszawie kawiarnię Cafe Bodo. Lokal funkcjonował także już w czasie wojny i wiele aktorek pracowało w nim jako kelnerki. Sam aktor bezpośrednio nie sprawował pieczy nad kawiarnią, ponieważ we wrześniu 1939 roku wyjechał do Lwowa i nosił się z zamiarem emigracji do USA.

Szwajcarskie obywatelstwo, które miał od urodzenia, stało się dla niego przekleństwem. Eugeniusz Bodo został uznany za szpiega. Został aresztowany i po przesłuchaniach oraz pobycie w więzieniu trafił ostatecznie w 1942 roku do łagru w Kotłasie. Przez wiele lat jego losy nie były znane. Po latach wyszło na jaw, że zmarł w obozie 7 października 1943 roku, a jego ciało wrzucono do masowego grobu. Jego symboliczny nagrobek znajduje się na warszawskich Powązkach.

Sprawdź program tv na stronie Telemagazyn.pl