Jak dojrzała kobieta

Pokój Małgorzaty Prusińskiej, sprawczyni zamieszania w gorzowskim światku literatury, to typowy pokój nastolatki. Na ścianach w czteropiętrowcu przy ul. Dmowskiego kolorowe obrazki, półki z książkami i kasetami. Pod ręką otwarta "Dżuma" Alberat Camusa, a w komputerze muzyka ukochanej japońskiej skrzypaczki i kompozytorki Yokko Kanno. Wysoka, szczupła dziewczyna z ciemnymi włosami i takimi samymi oczyma wcale nie wygląda na poetkę, która poruszyła dorosłych pisarzy.

Burza zawrzała kilka tygodni temu podczas spotkania klubu literatów. Ktoś przeczytał kilka erotyków Małgosi. Dyskutanci zarzucili autorce - zresztą nieobecnej - że pisze, jakby straciła już młodość. Niektórzy zadawali sobie jednak pytanie: pisze z autopsji, czy z wyobraźni? - Potem jedna ze znajomych mego ojca spotkała go na ulicy i oznajmiła, że to straszne, co ja wypisuję, bo moje wiersze brzmią, jakby je napisała 40-letnia kobieta. Wiersz można oceniać od strony warsztatu, brzmienia, ale nie można oceniać autora ani tym bardziej samego zamysłu! - denerwuje się Gosia.
Także jedna z przyjaciółek zarzuciła jej ostatnio, że pisze pornografię. - Nie piszę żadnej pornografii, może niekiedy lekko perwersyjne teksty, ale na pewno nie pornografię. Pornografia to coś plastikowego, sztucznego, a moja poezja taka nie jest. Zresztą, nikogo nie zmuszam do czytania - mówi Gosia.
Wierszy nastolatki bronią poeci Irenusz Krzysztof Szmidt i Kazimierz Furman. Broni jej także Hanna Kaup, która poświęciła Gosi duży artykuł w piśmie literackim "Pegaz Lubuski".

Młoda poetka czyta dużo, ale z przerwami. - Czasami mnie nachodzi i czytam książki jedną za drugą. Potem sięgam po gazety. Pamiętam moment wzruszenia i olbrzymiej dumy, kiedy w przedszkolu przestałam składać literki, a zaczęłam czytać sylabami - wspomina Gosia. Do dziś jej wielkimi poetyckimi miłościami są Rafał Wojaczek, Halina Poświatowska i Maria Pawlikowska-Jasnorzewska. - Wojaczek tak samo mocno kochał kobiety i śmierć. Na pewno nie pisał pod publikę. I dlatego jego wiersze są takie prawdziwe. Poświatowska fajnie mówi o prostych rzeczach i nazywa ludzkie uczucia, ma klimat. A Jasnorzewska jest prosta i dobra na chwilę relaksu - uzasadnia.
Na pytanie, na ile jej wiersze są wynikiem lektury, zapatrzenia w ulubionych poetów, a na ile doświadczeń, Gosia z lekkim uśmiechem mówi, że po części to lektura, a po części doświadczenie. - Ale nie powiem, ile jest doświadczenia, a ile lektury - zastrzega.
Jej wiersze można znaleźć na wysmakowanym poetyckim portalu internetowym - www.jest-lirycznie.art.pl. W planach ma pierwszą książkę poetycką. Ale zamieszanie wokół jej poezji lekko ją dziwi. - Przecież nic jeszcze nie wydałam, piszę tylko wiersze, zresztą nie piszę ich często - mówi. Jeśli już coś jej chodzi po głowie, to właśnie erotyki. Pisze je od dwóch lat. Pierwszy powstał, kiedy się zakochała, a wybranek niespodziewanie przytulił ją na przystanku. Dziś to przebrzmiała historia, ale wiersze zostały...

Gośka chce zostać chirurgiem i uprawiać wspinaczkę wysokogórską. - Poezja, jeśli będzie, uzupełni tylko moje życie - kończy rozmowę.