Jak mieć gładkie ściany?

Zwolennicy klasycznej prostoty poprzestaną zapewne na gładkich, często białych ścianach, natomiast podążający za nowinkami skorzystają z różnorodnych technik, aby uzyskać zaskakujące efekty dekoracyjne.

Tynk cementowy czy cementowo-wapienny to mieszanina cementu, piasku i wody, z dodatkiem wapna lub bez, połączonych w określonych dla danego rodzaju tynku proporcjach.

Taką mieszaninę można przygotować samodzielnie na placu budowy. Jednak do prac remontowych w mieszkaniu wygodniej jest zastosować gotowe mieszanki budowlane. Na rynku dostępne są mieszanki wielu firm.

Różne właściwości

Tynki cementowe można układać we wszystkich pomieszczeniach, na sufitach i na ścianach. Nadają się także do wnętrz, narażonych na działanie wilgoci, czyli w pralniach i łazienkach. Z kolei tynki cementowo-wapienne charakteryzują się dużo wyższą paroporzepuszczalnością niż tynki cementowe.

Zalecane są więc przy wykańczaniu ścian i sufitów w starych kamienicach, gdzie musimy szczególnie dbać o ,,oddychanie'' zawilgoconych murów. Są jednak mniej wytrzymałe na uszkodzenia i wilgoć niż tynki cementowe, ale za to łatwiejsze do wyrobienia.

Tynki cementowe i cementowo-wapienne, po pomalowaniu farbą, mogą być ostatecznym wykończeniem powierzchni ścian albo stanowić mogą podłoże do wykonania wypraw takich jak gładzie gipsowe, czy tynki dekoracyjne, w tym odporne na eksploatację tynki mozaikowe.

Obrzutka, narzut, gładź

Tynki cementowo-wapienne można układać w trzech warstwach (obrzutka, narzut i gładź) lub w dwóch (obrzutka i narzut). Trójwarstwowe są niezastąpione, gdy mamy do czynienia z nierównymi ścianami, pod warunkiem że krzywizny nie przekraczają 1,5-2 cm.

Tynki dwuwarstwowe polecane są do wykańczania ścian równo wymurowanych. Grubość naniesionego tynku, nakładanego w dwóch warstwach, powinna wynosić 2-3 cm. Tuż przed układaniem tynku, chłonne podłoże należy zwilżyć wodą lub pokryć preparatem gruntującym. Jeżeli tynkowane będą podłoża gipsowe, dla podwyższenia przyczepności tynku, ściany przed gruntowaniem należy zarysować ostrym dłutem w gęstą skośną kratkę.

Przygotowaną zaprawę tynkarską, zgodnie ze wskazaniami producenta, narzuca się równomiernie: ręcznie kielnią lub maszynowo agregatem tynkarskim. Jej nadmiar zbiera się drewnianą lub metalową łatą, a podczas układania ostatniej wykończeniowej warstwy tynku - pacą.

Ważną i trudną czynnością jest zacieranie. Istotny jest moment jego rozpoczęcia, bo jeśli zacznie się zacierać tynk zbyt późno, może dojść do nadmiernego przesuszenia warstwy powierzchniowej, a wtedy uzyskanie oczekiwanego efektu będzie utrudnione lub wręcz niemożliwe. Tynk można zacierać na ostro lub gładko. Prace należy wykonywać w temperaturze od 5 do 30 st. C, a świeży tynk chronić przed nadmiernym wysuszeniem i zawilgoceniem.