Ludzie nie dowierzają. Zielonogórski plac Bohaterów tonął w zieleni. Zamiast "betonu" był mały park, ludzie odpoczywali, to były czasy...

To na placu Bohaterów jeszcze w XIX wieku stał pomnik niemieckiego cesarza. To tu przed laty znalazł się niewielki cmentarz, na którym pochowano radzieckich żołnierzy. I to tutaj, już w czasach współczesnych, zielonogórzanie tak chętnie odpoczywają przy fontannach czy spotykają się na ważnych uroczystościach państwowych.

Czytaj również:

Muzeum Ziemi Lubuskiej podzieliło się niesamowitymi pocztówkami i fotografiami prezentującymi plac Bohaterów sprzed wielu lat. Na tych fotografiach widać wiatr zmian, który z czasem postępował. To jednak co przykuwa uwagę wszystkich skupia się wokół rosnącej w tym miejscu zieleni. Alejki pięknie zacienione drzewami, zdobione bujnymi krzewami, na każdym kroku ławeczka, żeby można było gdzie odpocząć. Nie uwierzycie, jak zobaczycie te fotografie.

• W 1894 roku powstał plac cesarza Wilhelma (Kaiser Wilhelm Platz). Było to niewielkie, ale bardzo urokliwe miejsce, tonące w zieleni, kwiatach i rabatkach, jak zresztą cały ówczesny Grünberg.
• Na pocztówce z tego okresu nie tylko widać pomnik, który już dawno przeszedł do historii, ale i nieistniejące budynki przy dzisiejszej ulicy Bohaterów Westerplatte. Później będzie tu o wiele szersza trasa. I tu, już za czasów, gdy Grünberg będzie Zieloną Górą, powstanie Dom Towarowy Centrum.
• Pod koniec Wielkiej Wojny (tak, ze względów oczywistych, określano często ten konflikt zbrojny jeszcze do 1939 roku) pomnik cesarza został... przetopiony na kule armatnie i amunicję. Jak informuje MZL, miało to miejsce w 1917 roku. Trudno się dziwić, materiał, z którego go wykonano, w czasach wojny był bardzo cenny.
• Pomnik cesarz Wilhelma I stanął tutaj jeszcze w XIX wieku. Grünberczycy oddali cześć i hołd władcy, który doprowadził w 1871 r. do zjednoczenia Niemiec, i dzięki któremu Prusy zaliczały się do największych potęg ówczesnej Europy. Pomnik cesarza zwrócony był w stronę dzisiejszej ulicy Bankowej. Monument mógł imponować wielkością. Otoczony został łańcuchami i, jak informuje Dział Historyczny MZL, przetrwał aż do czasów I wojny światowej.
• Po I wojnie światowej plac cesarza Wilhelma I nazywał się Freiheitsplatz (Plac Wolności), a później Hindenburg Platz na cześć niemieckiego feldmarszałka, polityka i prezydenta Rzeszy w latach 1925-1934 Paula Ludwika von Hindenburga.
• Nadal królowała tu zieleń, która zachęcała do spacerów i wypoczynku na świeżym powietrzu.
• Na przełomie 1945 i 1946 r. stanął tu pomnik Wdzięczności Żołnierzom Radzieckim, zaprojektowany przez znanego zielonogórskiego niemieckiego architekta – Josepha Böhma. Pomnik otaczał cmentarz poświęcony żołnierzom radzieckim poległym w czasie działań wojennych. W 1953 r. ekshumowano szczątki poległych, pomnik rozebrano w 1965 r.
• W tym miejscu powstał zaś ostatecznie pomnik wykonany według projektu Anny Krzymańskiej, który możemy oglądać na placu do dziś (przez lata i on nieco się zmieniał...).
• W tle, na dawnej pocztówce, możecie już zobaczyć budynek słynnego Domu Kolejarza, w którym w późniejszych latach odbywały się próby orkiestry dętej czy zajęcia teatralne.

Zobacz film: Zielona Góra. Masowa akcja odśnieżania w Zielonej Górze w 1965 roku: