Malinka plus rodzinka

- Andrzeju, nic z twojego listu nie rozumiem - stwierdziłam.
- Nie ty masz rozumieć, a Mikołaj.
- Jak ja nie rozumiem, to Mikołaj, który jest stary i zacofany, też nie zrozumie - upierałam się. Ale Andrzejek był nieugięty.

Wysłałam do niego Borasa, żeby wyciągnął, czy owa zabawka to cztery postaci, czy dwie plus maska, czy jeszcze inaczej. Boras też niewiele zwojował. Andrzejek trzymał się wersji, że Mikołaj wszystko wie.

- Nie wie - rzekłam smętnie, przypominając sobie wizytę w sklepie, w którym pogubiłam się między klockami. Pożyczyłam jednak książeczkę z ich opisem i Andrzejek dał się podejść. Wskazał właściwego stwora.

- Kosztuje 100 zł - zaraportowałam Borasowi.
- Yyyy...
- Nie jęcz, dziecko i tak najtańszego wybrało. Taki z odwłokiem pająka kosztuje 160 zł.
- O nie, to bierz tego brutala. Jakoś zniesiemy.
Całe szczęście, że Malinka jeszcze listów do Mikołaja nie pisze. Ze źródeł zbliżonych do elfów wiem, że dostanie bąka. Mnie się bardzo podoba...

W sobotę Boras pognał z dzieciakami do miasta po spodnie i sweter dla siebie. Wrócił rozanielony.
- Tata kupił sobie komiks - doniósł Andrzejek. Zagotowałam się.
- To jest Thorgal, kobieto. Ostatni z serii. Ja od dzieciństwa zbieram te komiksy. Czy ty wiesz, ile ta cieniutka książeczka będzie warta za 100 lat? Z 10 tysięcy złotych! Ten komiks to jest inwestycja. Zresztą święta to czas spełniania marzeń.

Może inne kobiety stosują półśrodki, ja zrobiłam regularną awanturę.
- Czy to oznacza, że nie będzie świąt? - dopytywał się Andrzejek. Malince wrzaski się bardzo spodobały, bo coś się w końcu działo. Zaniosła się śmiechem. Po wigilii nie będzie jej już tak wesoło - bo ja gotuję.

- Będzie kotlet mielony? - z nadzieją dopytywał się Andrzejek.
- Tfu, antychryście jeden, kotlet na wieczerzy?
- To ja będę głodował, bo ryby nie lubię. Człowiek może jeden dzień bez jedzenia wytrzymać - oświadczył syn.

Święta będą wesołe.