Najlepsze odkrycia naszego życia, to nie własne sukcesy, okazyjne zakupy, pasjonujące studia, a... spotkania, które nas odmieniają

Może za krótko się przyglądam, ale jeszcze takich scen nie widziałem w mojej okolicy. Dlaczego? Czyżbyśmy tłumaczyli to sobie brakiem wanny w naszych zekonomizowanych przestrzeniach lub niską temperaturą na ulicach? A może raczej tym, że nic już nie jest zdolne nas wypchnąć z naszego prywatnego akwenu? Grecki matematyk ponoć w tej wannie coś odkrył; coś stało się dla niego jasne. I to go porwało, wprawiło w ruch. A my, dwadzieścia trzy wieki po Archimedesie, zastanawiamy się, jak sprawić, by w wannie było jeszcze przyjemniej i wygodniej, tak by nie musieć z niej wychodzić. Tysiąc powodów, dla których warto jeszcze posiedzieć. Bo może jedyne, co udało nam się odkryć, to promocja w gazetce reklamowej supermarketu. I to pewnie na akcesoria do wanny.

Na szczęście, są wyjątki. Należą do nich i ci, którzy - jak dwaj pierwsi naśladowcy Jezusa - mówią o tym spotkaniu jak o największym odkryciu: „Znaleźliśmy (po grecku: heurekamen) Mesjasza” (J 1,41). Autor Ewangelii, która uchodzi za najpóźniejszą (bo napisaną pod koniec I wieku po Chr.), pamięta to wydarzenie nawet po latach. To było decydujące. Bo kto powiedział, że najlepsze odkrycia naszego życia to tylko nasze własne sukcesy, okazyjne zakupy, pasjonujące studia czy dalekie podróże, a nie spotkania, które nas odmieniają?

„Proszę księdza, kościół to nie Las Vegas: szału nie będzie” - usłyszałem kiedyś od młodego człowieka. A skąd wiesz, że nie? Że to nie spotkanie z Jezusem zaważy najbardziej? Że to nie ono sprawi, iż wreszcie przestaniemy rozmyślać, jak tu nie wyjść z wanny?

Ksiądz dr Piotr Bartoszek jest dyrektorem ITF im. Edyty Stein w Zielonej Górze