Nieraz słyszę, że takie słowa jak „wszystko”, „cały”, „każda”, „zawsze” to tylko relikty epoki, z której już dawno wyrośliśmy. W dzieciństwie i za młodu jeszcze tak, ale później już się w takie rzeczy nie wierzy. To, co totalne, nie istnieje. Wystarczająco dużo „całości” rozpadło się w kawałki na naszych oczach, a to, co miało być „zawsze”, w najlepszym wypadku było „na jakiś czas”, ewentualnie przetrwało „do wczoraj”. Dziś istnieją tylko wycinki, skrawki, fragmenty, procenty, odsetki, urywki. Działamy na ułamkach. Sumujemy, dzielimy, próbujemy mnożyć. I gubimy się w tej matematyce.
Tym bardziej obco brzmią nam w uszach słowa, że można kogoś kochać „całym swoim sercem, całą swoją duszą i ze wszystkich swoich zasobów” (Mt 22, 37; choć tekst grecki kładzie akcent na zaangażowanie „całego umysłu”, to cytowane tu przez Jezusa słowa Pwt 6, 5 można odnieść do „całego posiadania”, a zatem do „wszystkich możliwych zasobów” - duchowych i materialnych - jakie się posiada. Tak rozumieli ten tekst komentatorzy żydowscy, m.in. Raszi, Ibn Ezra i Ramban. Może i niektórym się to udało. Ale i tak to potwierdza tezę: to tylko „wyjątki” - nie „całość”.
A może kochać „całym sercem” i „ze wszystkich zasobów” to jedyne wyjście? Może właśnie dlatego nam nie idzie, że przystaliśmy na tę galopującą inflację, że zgodziliśmy się, by miłość traciła na wartości? Nasze gesty są coraz mniej warte, coraz mniej miłości w miłości… Może właśnie dlatego, że decydujemy się na ułamki? A potrzeba kogoś, kto po prostu nie potrafi dać mniej niż wszystko.
Ksiądz dr Piotr Bartoszek jest dyrektorem ITF im. Edyty Stein w Zielonej Górze
Z OSTATNIEJ NIEDZIELI:
echodnia.eu Świętokrzyskie tulipany
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
