Nie zgrywamy gwiazd

- Pamiętacie, co robiłyście w sierpniu rok temu, gdy Sistars nie były jeszcze tak znane?
Paulina: - Ja byłam nad morzem, a Natalia nagrywała płytę i robiła do niej okładkę.
Natalia: - No tak, ty wypoczywałaś, a ja siedziałam w firmie. Wtedy wszystko robiłyśmy same i raczej nikt nie kojarzył zespołu Sistars. Może trochę pamiętano nas z programu Zbigniewa Hołdysa.

- Dużo się zmieniło w ciągu roku?
Natalia: - Nie musimy już teraz walczyć, same nad wszystkim siedzieć i pilnować. Mamy od tego grupę ludzi. Ktoś chce się zająć okładką do płyty, ktoś inny robi stronę internetową.

- A nie boicie się, że stracicie kontrolę nad tym sztabem ludzi?
Natalia: - Już straciłyśmy.
Paulina: - Gdzieś na przykład krążą moje nieautoryzowane zdjęcia. Nie chcemy zgrywać gwiazd, ale to chyba nasz błąd, że nie jesteśmy bardziej stanowcze. Z drugiej strony, może ludzie lubią podglądać czyjś wielki cellulit na udach albo włosy pod pachami.
Natalia: - Trochę to jednak uziemiające.

- Sława ma więc złe strony?
Paulina: - Zależy, jak na to patrzeć. Nie zamierzam się już kryć i maskować. Nie noszę ciemnych okularów i czapek. A jeśli nie chcę, żeby mnie ktoś fotografował albo ze mną rozmawiał, to po prostu mówię: nie.

- Co was bardziej cieszy: nagrody na festiwalach czy pozytywna opinia fana po koncercie?
Paulina: - Jasne, że ludzie są ważniejsi od statuetek. Ale one też są potwierdzeniem, że nasza praca ma sens.
Natalia: - Chociaż i tak najlepsze są te momenty na koncertach, gdy widać, że ludzi ogarnia totalny szał. Że trafia do nich to, co robimy, a nawet im pomaga.

- Gdyby przyszedł do was ktoś, kto jeszcze nie zna Sistars, co byście mu powiedziały o zespole?
Natalia: - Nic. Ewentualnie zaśpiewałabym jakąś piosenkę, ale z tych niewylansowanych. Inaczej by pomyślał, że to jakaś kicha, którą cały czas puszczają w radiu.

- Dziękuję.