Oni ocalają historię

Nastolatka Kinga Rusz ciągle odkrywa coś, o czym nie wiedziała. A to za sprawą pionierów, którzy nie tylko na spotkaniach w szkołach przybliżają historię miasta.

- Było nas ponad stu, kiedy w 1995 roku powstało Stowarzyszenie Pionierów Ziemi Gubińskiej, dziś jest 90. Niektórzy mają po 91-94 lata - mówi przewodnicząca Ida Kaczanowska.

Nie mają swojej siedziby. Spotykają się w Izbie Muzealnej lub w prywatnych mieszkaniach. Większe uroczystości obchodzą w sali sesyjnej urzędu miasta. Teraz planują spotkanie wigilijne i kolejne wizyty w szkołach.

W ostatnich latach zapanowała moda na wspomnienia. Dużą rolę odegrało powstanie Izby Muzealnej, do której zagląda wielu mieszkańców. Ludzie już nie wyrzucają bezmyślnie na śmietnik starych rzeczy.

Wszystko może być pamiątką, która zainteresuje zwłaszcza młodych. Przynoszą więc zakurzone przedmioty codziennego użytku znalezione w piwnicach, na strychach. Pionierów chce słuchać młodzież, która coraz częściej zaprasza ich na lekcje do podstawówek, gimnazjów i liceów.

Coraz więcej osób angażuje się w odtwarzanie tego co było. M.in. zegarów na ostrowskiej baszcie.
- Zbieraliśmy pieniądze na zakup mechanizmu do zegara. W sumie przekazaliśmy na ten cel 316 zł - wyliczają pionierzy.- Ale to jeszcze nie koniec akcji.

Mamy nadzieję, że nie tylko tarcza ze wskazówkami znajdzie się na wieży, ale i hejnał Gubina będzie z niej rozbrzmiewał.

Przewodnicząca rozsławia też swoje miasto wierszami, które od dawna pisze. Recytuje je przy różnych okazjach.

Wspomina w nich, kiedy w 1946 roku przyjechała tu z mamą z Kujaw. Ponoć miał tu stawiać słupy telegraficzne jej ojciec. Szukały go, ale dopiero w 1958 r. dowiedziały się, że od dawna nie żyje.

W mieście były ruiny. Ul. Piastowska zagrodzona drutami kolczastymi. Piesi mogli poruszać się tylko po jednej stronie chodnika.

Wszędzie stali żołnierze... Bieda była straszna, dopiero w 1958 r. zaczęły powstawać zakłady pracy i życie nabierało tempa. Ludzie jednak bardziej się szanowali, pomagali sobie... A sąsiedzi?

Porozumiewaliśmy się ze sobą przerzucając liściki przez rzekę, używaliśmy alfabetu Morsa. Potem były wspólne Wiosny nad Nysą (na początku z przepustkami) i handel.