Oniemiałem. Odruchowo wyłączyłem telewizor. Spod przymkniętych powiek widzę: lekarzy, pielęgniarki, siostry zakonne, które nieprzerwanie opiekują się chorymi dziećmi i osobami dorosłymi. Widzę: strażaków, ratowników górniczych i GOPR, widzę matki i matki samotne, które latami opiekują się kalekami i nieuleczalnie chorymi dziećmi mimo wysiłku fizycznego i materialnych niedostatków. Wspominam polskich księży i misjonarzy rozsianych po wszystkich krajach świata, niosących pomoc i opiekę chorym i ubogim. Wspominam geniuszy polskiej nauki, ludzi kultury i sztuki, dziennikarzy i pisarzy. Wspominam górników z Wujka i stoczniowców z Gdańska, szczecina.
Jakiś pełny goryczy tłumiony jęk pyta: czy ci ludzie nie maja pięknych życiorysów? Czy te bezimienne miliony spełniające w ciszy i trudzie codzienne obowiązki dla dobra rodzin, społeczeństwa i państwa mają żądać zaszczytów i honorów?
Senatorowi Romaszewskiemu społeczeństwo zapłaciło z nawiązką za jego piękny życiorys, powierzając mu siedmiokrotnie mandat senatora. Dzięki temu uniknął on poniżenia bezrobocia i pogardy niedostatku. Eskalowanie kolejnych żądań stanowisk i zaszczytów uznaję w tej sytuacji za nieporozumienie.
Pani poseł - nieplanowanej matce chrzestnej pojęcia "piękny życiorys" zalecam zmianę tonacji głosu przy powtórnych dywagacjach na ten temat. Ponadto uważam za wskazane, aby pani poseł dokonała przeglądu własnego systemu wartości. Widać bowiem, że miejsce siedzenia spowodowało zauważalne rozregulowanie tych zasad.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
