Tajemnicze i niezwykłe miejsca w naszych lasach: A może podróż Doliną Dojcy?

WARTO ODWIEDZIĆ OKOLICZNE REZERWATY

WARTO ODWIEDZIĆ OKOLICZNE REZERWATY

Rezerwat "Torfowisko nad Jeziorem Świętym", o powierzchni 7,59 ha powstał w 1959 roku. Nad brzegiem niewielkiego jeziora, położonego wśród lasu, 1 km na zachód od wsi Olejnica, wytworzyło się torfowisko przejściowe z charakterystycznym dla terenów bagiennych zespołem roślinności.
"Wyspa Konwaliowa", rezerwat krajobrazowy o powierzchni 20,15 ha, utworzono w 1957 roku. Ochroną objęto wyspę na Jeziorze Radomierskim (Przemęckim Północnym), porośniętą starym lasem dębowym z domieszką sosen i brzóz. Z uwagi na odosobnienie wytworzył się tu osobliwy układ roślinności. W runie masowo występuje konwalia majowa, w tym odmiana o delikatnym różowym żyłkowaniu kwiatów. Zwiedzanie rezerwatu możliwe jest po uzyskaniu zgody Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody.

To znakomita okazja do podziwiania dzieła lądolodu, czyli pamiątki po zlodowaceniach. Najważniejszym elementem krajobrazu jest szeroka dolina, pradolina, którą wyrzeźbiły wody topniejącego lodowca zlodowacenia bałtyckiego fazy poznańskiej. Ma ona szerokość do 10 km, płaskie i często zabagnione dno. Przez wieki były to tereny niedostępne, bagna. Dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku zaczęto je meliorować i przekształcać w użytki rolne.

Właśnie woda jest mocną stroną okolic Wolsztyna. Największą rzeką jest oczywiście Obra, która wypływa koło Koźmina, a uchodzi po 254 km koło Skwierzyny. My jednak zachęcamy do wędrówki wzdłuż rzeki o nieco egzotycznej nazwie - Dojcy. Ona także w biografii ma lodowiec. Bierze swój początek ze źródełek i zmienia swój charakter. Jej cechą charakterystyczna jest bałaganiarski trochę, niezorganizowany układ dopływów. Nie można jej jednak odmówić malowniczości. Jest rzeką naturalnie meandrującą z terasą zalewową. W niektórych miejscach meandry zamieniły się w zarastające starorzecza. Niestety rzeki, a raczej wody w niej jest coraz mniej...

Co możemy napotkać wędrując wzdłuż Dojcy? Mamy zatem jeziora wytopiskowe, jak chociażby Morskie Oko i Brajec, wąskie i kręte rynnowe jak Wolsztyńskie i Berzyńskie , które są jeziorami przepływowymi tej rzeki. Sama dolina ma szerokie, płaskie dno. Jak można przeczytać w fachowym opracowaniu jeden z dopływów Dojcy może być odzwierciedleniem "teorii niedożywionych rzek". Ciek ma szerokość 0,5 metra, a jego dolina 45-50 metrów. To znak dawnej świetności rzeki. Gdy znuży nas płaski teren mamy wydmy paraboliczne, które wznoszą się nawet do wysokości 30 metrów ponad poziom otaczającego je terenu. Mamy wreszcie Jezioro Wioska - to rozlewisko Dojcy, pochodzenia antropogenicznego, oddzielone groblą od stawów hodowlanych...

SPOTKAMY TUTAJ POMNIKI PRZYRODY

SPOTKAMY TUTAJ POMNIKI PRZYRODY

Według danych z 2006 roku na terenie powiatu wolsztyńskiego było 83 zarejestrowanych pomników przyrody, choć okazów zasługujących na ochronę jest znacznie więcej. Największa liczbę stanowią drzewa rosnące w parkach. Najgrubsze drzewo powiatu wolsztyńskiego to potężny, podwójny dąb o obwodzie u dołu 850 cm - rośnie na tyłach jednej z posesji w centrum Moch. Niewiele mu ustępuje dąb o obwodzie 780 cm w parku w Belęcinie, również podwójny. Na uwagę zasługują stare dęby o fantastycznych kształtach w lesie koło Kębłowa. W Obrze zachowały się wspaniałe lipy ( obwody do 610 cm), kilka ciekawych drzew rośnie w Wolsztynie. Cenna jest aleja między Starą Dąbrową a Gościeszynem oraz jeden objęty ochroną głaz narzutowy (o obwodzie 900 cm, w lesie na południe od Perkowa).

Którędy wędrować? Bardzo ciekawie prezentuje się szlak turystyczny zwany żurawim. Stanowi część wyznaczonego żółtego szlaku: Świętno - Obra - Wolsztyn - Kuźnica Zbąska, a prowadzi na ogół wąską ścieżką gruntową, wzdłuż malowniczych zakątków Jeziora Wolsztyńskiego i Dojcy. Trasa rozpoczyna się przy charakterystycznym dębie znajdującym się w Parku Miejskim w Wolsztynie. Na konarach drzewa wykonane są rzeźby według projektu wielkopolskiego artysty - Marcina Rożka.

Po drodze mijamy liczne pomniki przyrody oraz pałac neoklasycystyczny z 1912 r. Dalej szlak biegnie w Karpicku (przy ul. Wczasowej, na której można zobaczyć 3 zabytkowe budynki z początków XIX w.), następnie plażą. Po lewej mamy niedostępne tereny zalewowe Jeziora Wolsztyńskiego i Dojcy z miejscami gniazdowania żurawi. W rezerwacie Bagno Chorzemińskie znajdziemy rosiczki. Dojeżdżając do szosy prowadzącej do Tuchorzy, skręcamy w lewo, przekraczamy most na Dojcy i jedziemy dalej do skrzyżowania dróg w kierunku Chorzemina i Nowego Młyna. Po prawej staw Morskie Oko z malowniczą osadą leśną z XIX w., zespół sosen - pomników przyrody, rzeźbę św. Huberta.

Na skrzyżowaniu skręcamy w lewo, na drogę do Chorzemina. Po przejechaniu kilkudziesięciu metrów przy dębie skręcamy z drogi na ścieżkę prowadzącą przez łąki, które miejscami porośnięte są przez olsze. Po prawej stronie towarzyszy nam skarpa pradoliny Dojcy, którą porastają suche bory sosnowe. Brzeg Dojcy jest tu niedostępny, zaś do brzegu Jeziora Wolsztyńskiego łatwo dojechać wygodnymi dróżkami...

Więcej na www.mojemiasto.wolsztyn24.pl, www.dojca.cba.pl