Słoneczniki
Swojskie słoneczniki zwyczajne zdobiące wiejskie ogródki i dostarczające smacznych i pożywnych ziaren, to również „Amerykanie". Pochodzą one z Ameryki Północnej, gdzie były uprawiane już ponad 4 tysiące lat temu. Obecnie słonecznik jest jedną z najważniejszych roślin, z których uzyskuje się zdrowy olej, wykorzystywany powszechnie również w polskiej kuchni.
Ale z Ameryki pochodzą również inne, ozdobne gatunki słoneczników, a także słonecznik bulwiasty, czyli topinambur. Choć ta roślina obecnie jest popularna od stosunkowo niedawna, do Polski trafiła już XVIII wieku. Była wtedy chętnie uprawiana i jedzona, ale potem "zastąpiły" ją ziemniaki.
Tytoń
Rdzennym Amerykanom zawdzięczamy też jedną z najbardziej popularnych na świecie, legalnych używek, a mianowicie tytoń. Był on uprawiany na sporym obszarze obu Ameryk. Wdychanie dymu tytoniowego było rozpowszechnioną praktyką, często powiązaną z obrzędami. Do Europy tytoń trafił dość wcześnie (w 1560 r.) za sprawą Jeana Nicota de Vallemain (to od niego pochodzi słowo „nikotyna"), który sprowadził go na francuski dwór jako „cudowne lekarstwo".
Zwyczaj palenia tytoniu (a także żucia i wdychania jako tabaki) szybko upowszechnił się. Początkowo najpopularniejsze były cygara oraz palenie tytoniu w fajkach, potem wprowadzono cygaretki, a w końcu – papierosy.
Od XVI wieku bardzo popularny (choć niekiedy zakazywany) był zwyczaj zażywania tabaki. Podobno królowa Francji Katarzyna Medycejska leczyła nią migreny. W Polsce tabaka stała się popularna w XVII wieku. Natomiast wiek XVIII bywa określany jako „wiek tabaki" ze względu na popularność tej używki.
Ziemniaki
Gdybyśmy mieli wskazać najbardziej polskie i tradycyjne warzywo, wielu pewnie wybrałoby ziemniaki. Przez lata były podstawą jadłospisu, szczególnie mniej zamożnych osób. Tak samo zresztą było w wielu krajach Europy. I choć trudno wyobrazić sobie kuchnię bez kartofli, to do XVI wieku właśnie tak było. A właściwie dłużej, bo droga ziemniaka do Europy była dość długa i nieoczywista.
Pierwsze rośliny trafiły na stary kontynent w XVI wieku, po hiszpańskim podboju Peru. Początkowo jednak traktowano je jako rośliny ozdobne. Z czasem jednak dostrzeżono odżywczy potencjał bulw, który pozwolił uniknąć klęsk głodu m.in. we Francji i Prusach w XVIII wieku. W Prusach i Rosji ich uprawę wprowadzono obowiązkowo.
W Polsce ziemniaki upowszechniły się czasów Augusta II i Augusta III Mocnego (choć były znane wcześniej). Początkowo były kojarzone z niemiecką dynastią i dworem Sasów – jak pisze ówczesny historyk Jędrzej Kitowicz – Polacy długo brzydzili się kartoflami i uważali je za szkodliwe. Na upowszechnienie się ziemniaków na naszych stołach trzeba było poczekać do XIX wieku.
