Tutaj złożono prochy władców i świętych (zdjęcia)

Być w Pradze i nie wybrać się do katedry Św. Wita, Wacława i Wojciecha? To taka sama herezja, jak wycieczka do Pragi bez degustacji czeskiego piwa! Przebywając w stolicy naszych południowych sąsiadów koniecznie trzeba zobaczyć najbardziej znany czeski zabytek. Monumentalna świątynia (po czesku: Katedrála sv. Víta, Václava a Vojtěcha) to jeden z turystycznych przebojów tego miasta. Każdego roku przyciąga miliony turystów z całego świata. Znajduje się na trzecim dziedzińcu Hradczan - praskiego zamku królewskiego.

Turystów wchodzących od zachodniej bramy wita bogato zdobiony portal nad wejściem oraz dwie monumentalne wieżę. Budowa katedry rozpoczęła się w 1344 r. - Kamień węgielny wmurowano w obecności króla Jana Luksemburskiego i jego syna Karola, który objął po nim rządy i przeszedł do historii jako Karol VI. Żaden z nich nie doczekał jednak ukończenia budowy. Katedrę wznoszono przez prawie 600 lat. Zakończono ją dopiero w 1929 roku, czyli w milenium śmierci świętego Wacława, który jest jednocześnie patronem katedry, Pragi i Czech. W jej skarbcu przechowywana jest jego korona, która jest największą świętością dla wszystkich Czechów. Nawet dla ateistów - mówi Joanna, moja przewodniczka po Pradze.

Świątynia ma 124 metry długości, 60 m. szerokości i 34 m. wysokości. Jej główna wieża sięga 96 m, na jej szczycie umieszczono dwa dzwony: Wacława i Zygmunta. To modelowy przykład tzw. dojrzałego gotyku w Europie Środkowej. Składa się z dwóch części. Pierwsza ma średniowieczną metrykę, budowa drugiej ruszyła w 1872 r. i trwała 57 lat. Właśnie wtedy powstała monumentalna fasada z dwiema wieżami i misterną rozetą nad zachodnim wejściem.

Obie części praskiej katedry tworzą harmonijną całość, gdyż późniejsza nawiązuje architekturą do tej z średniowiecza. Turystów mogą jednak zdziwić płaskorzeźby na portalach, przedstawiające budowniczych w jak najbardziej współczesnych krawatach i kapeluszach.

Pierwszy etap budowy zakończono w 1385 r. Poświęcono wtedy prezbiterium oraz tymczasowo zamknięto świątynię od zachodu. Właśnie w tym okresie ukończono wejście od strony południowej, czyli Złotą Bramę między wieżą i kaplicą Św. Wacława. Przed przedsionkiem wybudowanym przez architekta Piotra Parlera powstały misterne arkady, które od setek lat zachwyca pielgrzymów i zwiedzających. Fasadę Złotej Bramy zdobi zapierająca dech w piersiach mozaika składająca się ze scen Sądu Ostatecznego, która powstała w latach 1370-1371.

Jednym z ostatnich akordów budowy był szesnastometrowy pomnik poświęcony ofiarom pierwszej wojny, który wzniesiono obok katedry w 1921 r.

Katedra powstała miejscu, gdzie w już w 924 r. na rozkaz Wacława I wybudowano romańską rotundę. Była poświęcona Św. Witowi, którego relikwie czeski monarcha otrzymał od króla Niemiec Henryka I. Pięć lat później Wacław został pochowany w tej świątyni. Po utworzeniu w Pradze biskupstwa w 973 r. kościół został podniesionyu do rangi katedry, a w 1039 r. ówczesny król Brzetysław złożył tutaj relikwie złupione podczas grabieżczego najazdu na Polskę. M.in. szczątki Pierwszych Męczenników Polski - zwanych braćmi z Międzyrzecza - oraz Św. Wojciecha.

W 1060 r. za czasów panowania Spitygniewa II postał w tym miejscu kolejny kościół o długości 70 m. Ćwierć wieku później odbyła się tam pierwsza koronacja czeskiego władcy - w obecności dostojników kościelnych i świeckich koronę Wacława założył Wratysław II.

Katedra Św. Wita, Wacława i Wojciecha jest siedzibą praskich arcybiskupów i jednocześnie panteonem czeskich władców. W jej kryptach spoczywają Karol IV, Wacław IV, Jerzy z Podiebradów i Rudolf II. Znajduje się tam również barokowy nagrobek św. Jana Nepomucena oraz mauzoleum Habsburga.

W skarbcu świątyni przechowywane są czeskie insygnia koronacyjne. M.in. wspomniana już gotycka korona Św. Wacława. Pielgrzymów z całego chrześcijańskiego świata przyciągają natomiast bezcenne relikwie - np. głowa św. Ignacego, prochy św. Prokopa, św. Zygmunta, św. Ludmiły, fragment Krzyża Świętego, Ewangelii św. Marka i część berła św. Piotra.