Rak

Wychowanie małego Raka nie jest łatwe ze względu na jego niskie poczucie własnej wartości. Rodzice mogą miesiącami budować jego pewność siebie, a wystarczy jedna nieprzychylna uwaga rówieśnika i posypie się ona jak domek z kart. To sprawia, że zadaniem rodziców małego Raka jest zbudowanie wokół niego takiej grupy rówieśników, która będzie mu przychylna, będzie go lubić i chętnie się z nim bawić. Rodzice muszą zapraszać do domu znajome dzieci, bo mały Rak sam z niego nie wyjdzie i nie przyłączy się do zabawy. Brak mu na to śmiałości. Nie wolno jej przełamywać, zmuszając dziecko do uprawiania jakiegoś sportu, bo niewiele z tego wyjdzie. Lepiej zabierać Raka na rodzinne, rowerowe wycieczki i długie spacery, podczas których trzeba rozmawiać z dzieckiem na każdy temat. Rak musi czuć, że rodzice go kochają, niezależnie od wszystkiego. Nie wolno na niego krzyczeć i trzeba bardzo liczyć się ze słowami, bo wszystko bierze do siebie. Rodzice powinni być bardziej kochającymi przyjaciółmi niż surowymi nauczycielami. Muszą zrozumieć obawy malucha, a potem spokojnie i cierpliwie je rozwiewać. Rak jako dziecko, a potem dorosły, z nawiązką odpłaci za tę miłość.

Koziorożec

Rodzice Koziorożca, jeśli jest jedynakiem, właściwie nie wiedzą, co to znaczy mieć dziecko… Od kołyski zachowuje się jak dorosły. Ma wszystko poukładane - zarówno w głowie, jak i szafie, na półkach z zabawkami. Unika przytulania, głaskania i brania na kolana. Nienawidzi, gdy ktoś mówi do niego dziecinnym językiem i zdrabnia jego imię. Uczy się, bo lubi i dlatego, by mieć w głowie więcej niż inni, więc nie trzeba go zaganiać do nauki. Nie daje od siebie ściągać, nie ma co liczyć także na dyskretną podpowiedź przed tablicą. Brak błyskotliwości nadrabia systematyczną i wytężoną pracą. Koziorożec od najmłodszych lat co wie, to trzyma tylko dla siebie. Woli godzinami płakać w zaciszu swojego pokoju, niż zwierzyć się mamie ze swoich problemów. On nie udaje jednak, że nie potrzebuje pomocy. Po prostu Koziorożec, niezależnie od wieku, naprawdę świetnie sam sobie radzi sobie z życiem. Potrafi ocenić siły na zamiary i… sprowadzić na ziemię rodziców, którzy mają zwykle skłonność do idealizowania własnych pociech.

Lew

Mały Lew to król domu i okolicy! Czuje się lepszy od rówieśników i chciałby, by tę wyższość było widać na pierwszy rzut oka. Tak długo wierci rodzicom dziurę w brzuchu, aż spełnią wszystkie jego finansowe wymagania. Tyle że ten dzieciak to skarbonka bez dna… Jego apetyt rośnie w miarę upływu lat. Potrafi toczyć boje o firmowe buty czy bluzę. Karze rodziców za odmowę ich kupna albo wynagradza, gdy dostanie wymarzony prezent. Karą jest, oczywiście, brak obecności Lwa, nagrodą - jego pocałunek. Rodzice nie powinni dać się nabierać na te sztuczki, bo dziecko spod tego znaku zodiaku zacznie ich traktować jak kieszeń, z której będą musiały wypadać pieniądze na każdą jego zachciankę. Trzeba mu tłumaczyć, że nigdy nie będzie tak, że ma się wszystko, co się chce. Należy też delikatnie temperować lwią pewność siebie i pokazywać, że ma wady, jak każdy.

Małe Lwy dobrze sobie radzą sobie z nauką. Skupiają się na jednym przedmiocie, z którego wkrótce zostają najlepsze w całej szkole. W ten sposób inne dziedziny wiedzy mają z głowy, bo kto każe powtarzać klasę olimpijczykowi? Jeśli więc rodzice chcą, by Lew bardziej przyłożył się do jakiegoś zajęcia, wystarczy „wjechać” mu na ambicję.

Panna

Mała Panna zamiast wisieć na trzepaku głową w dół, woli zapełniać tę głowę wiedzę. Dzień, w którym idzie do szkoły, jest najpiękniejszym w życiu Panny. Tam, wydawałoby się nieśmiała i przeciętna, nabiera wiatru w żagle. Zostaje prymusem, którego naukowa sława przekracza granice klasy, a nawet szkoły. Panna nigdy się nie spóźnia. Nigdy nie zapomina zeszytu. Za każdym razem zgłasza się do odpowiedzi. Jest zawsze przygotowana. Chętnie przechwala się swoją wiedzą, dlatego nie jest mała Panna lubiana przez rówieśników. Stara się zginąć w ich tłumie, ale nigdy nie rezygnuje z bycia kujonem. Rodzice powinni ułatwiać jej kontakty z równie uczonymi rówieśnikami, w których gronie nie będzie się czuła samotna. Jej sumienność powoduje, że rodzice nie muszą zaganiać Panny ani do nauki, ani do pomagania w domu. Jest skrajną pedantką. W pokoju ma taki porządek, że można z podłogi jeść. Rzadko go opuszcza, bo godzinami ślęczą nad książkami. Woli czytać, niż się bawić. Rodzice powinni od czasu do czasu zabierać jej książki i wysyłać na spacer!