Znani Lubuszanie, którzy odeszli w ostatnich 12 miesiącach. Wspominamy tych, których już nie ma wśród nas
Dziś przypominamy sylwetki znanych ludzi związanych z Ziemią Lubuską, którzy odeszli w ostatnich 12 miesiącach. Przejdź do galerii>>
Zobacz też: Aktorzy, filmowcy, celebryci i muzycy, którzy odeszli w 2019 roku
<script async defer class="XlinkEmbedScript" data-width="640" data-height="360" data-url="//get.x-link.pl/b5366d88-384c-13ef-3ab9-673d6865d968,3a273ace-0909-a6ab-0d74-16204e0a6754,embed.html" type="application/javascript" src="//prodxnews1blob.blob.core.windows.net/cdn/js/xlink-i.js?v1"></script>
Jadwiga Korcz-Dziadosz (1943-2019)
Pochodziła z Kresów, z Sambora (województwo Lwów), skąd we wrześniu 1945 r. przyjechała z rodzicami do Zielonej Góry. Po latach, gdy pytano ją, skąd jest, mówiła, że z Sambora. A gdy w 2001 r. odwiedziła swoje rodzinne miasto, zmieniła swą odpowiedź i mówiła, że jest samborską zielonogórzanką... Była barwną postacią miasta, wzorową urzędniczką, wieloletnim sekretarzem zarządu Zielonogórskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku, społeczniczką, przewodniczką po mieście i okolicy, gawędziarką, autorką książki o swoim ojcu, po prostu wspaniałym człowiekiem.
Zobacz też: Aktorzy, filmowcy, celebryci i muzycy, którzy odeszli w 2019 roku
Julietta Grande (1976-2019)
Była jedną z bardziej rozpoznawalnych osób niepełnosprawnych w Gorzowie. Walczyła o to, aby znikały bariery architektoniczne, które utrudniające osobom na wózkach poruszanie się po mieście. Kilka lat temu współorganizowała „medialny spacer” po Gorzowie, by za pośrednictwem m.in. GL zwrócić uwagę na wysokie krawężniki. W sierpniu tego roku o prawa osób niepełnosprawnych walczyła w pierwszym gorzowskim Marszu Równości. Z wykształcenia była socjologiem i terapeutką. - Julietta była Cudem, który się nam wydarzył - żegnają ją w Wiośnie, której gorzowianka była działaczką.
Janusz Nasiński (1935-2018)
Działacz sportowy. Pochodził ze Śląska, ale lubuscy kibice zapamiętali go przede wszystkim jako wiceprezesa i dwukrotnego prezesa Stali Gorzów w latach 1979-1986 oraz 1988-1991. Działalność w niej rozpoczął w 1961 r. od kierowania sekcją bokserską. Sam określał się „Dożywotnim sympatykiem Stali”. Był też kierownikiem odlewni w Zakładach Mechanicznych „Gorzów” i zastępcą dyrektora ds. osobowych oraz dyrektorem oddziału zakładu w Sulęcinie. Został pochowany w Gorzowie.
