Bez władzy i pieniędzy

Takie powiaty, jakie są dziś, są zbędne. Tworzono je z myślą, że będą bliżej ludzi. I pewnie są, tyle że się rozdęły jak beczki na kapustę. Np. 1 stycznia 1999 r. w starostwie międzyrzeckim pracowały 32 osoby, a dziewięć miesięcy później 50. W tym samym czasie liczba pracowników starostwa nowosolskiego zwiększyła się o 26 osób. Od biedy można znieść pęcznienie urzędów, bo to oznacza, że ileś osób zamiast brać zasiłek z pomocy społecznej dostaje pensyjkę z kasy starostwa. Ale powiaty to miała być samorządność.
Na razie powiatowi ludzie nie mają wpływu na gospodarowanie powiatowymi pieniędzmi. Nie mają wpływu, bo niewiele zależy od radnych. Urzędnicy dzielą to, co im da wojewoda jako subwencje i dotacje.
W trzecim roku po reformie administracyjnej nie ma systemu finansowego, który zmuszałby powiatowych radnych do oglądania każdej złotówki, zanim urzędnicy ją wydadzą. W ogóle nie ma systemu gospodarowania w powiecie. Powiat, teoretycznie samorządowy, w praktyce jest przedłużeniem administracji rządowej. Staroście nie opłaca się ani oszczędzać, ani myśleć, jak być gospodarzem.
Że wojewoda nie musi myśleć rozumiem, wszak jest przedłużeniem rządu i robi to, co mu poleca centrala. Ale marszałek województwa samorządowego powinien mieć głowę pełną pomysłów. Zdobywać pieniądze i wydawać je tak, jakby sam je zarobił. Ale nie musi, bo nie może wydawać tak, jakby je sam zarobił, bo on te pieniądze dostaje jako subwencje i dotacje.
Na górze lepiej wiedzą, co jest potrzebne powiatowi i województwu. I pewnie dlatego w centrali przybywa urzędników, chociaż trzy lata temu zapowiadano, że będzie inaczej. A w powiecie i województwie będzie taka samorządność jak w gminie.
Po reformie miało być sprawniej, bliżej i więcej władzy. Jest więcej urzędników, w powiecie i województwie bez władzy i pieniędzy.