Brazylijskie złoto w zamian za potomka (zdjęcia)

Mamy rok 1711. Portugalią, która rządzi na morzach i oceanach, włada Jan V, który już za życia zyskał przydomek Wielki. Mimo że od trzech lat wraz z królewską małżonką zabiega o potomka, ale nawet wielkiemu władcy to się nie udaje. Składa zatem przysięgę, że jeśli Bóg sprawi, ze będzie miał dziecko zbuduje klasztor jakiego świat nie widział. Rodzi się córka Barbara, późniejsza królowa Hiszpanii, a w 1717 roku król postanawia dotrzymać słowa.
Klasztor w Mafrze, wzniesiony w XVIII w. za pieniądze pochodzące ze złota i powierza budowę niemieckiemu architektowi Friedrichowi Ludwigowi.

Początkowo klasztor miał dać schronienie 13 mnichom, ale ponieważ z Brazylii złoto płynęło tak szerokim strumieniem... I powstała budowla, która nie dość, że mogła pomieścić 300 mnichów to jeszcze rodzinę królewską z całym dworem, a do jej wykończenia i ozdobienia sprowadzono wszystko, co było najcenniejsze i najwspanialsze na świecie. Budowa trwała 13 lat, a pracowało przy niej 50 tys. robotników. 4 ha powierzchni, 1.200 pomieszczeń, 4.700 drzwi. Zespół składa się z pałacu, klasztoru i bazyliki. Do tego park o średnicy 20 km. I tak naprawdę to gigantyczne dzieło nie tylko architektów nigdy nie pełniło swojej funkcji.

Ten spacer robi niesamowite wrażenie, przede wszystkim budowla poraża swoim ogromem. Po krótkim czasie przestajemy zwracać uwagę na wspaniałe wnętrza, wypieszczone detale tylko jesteśmy pod wrażeniem wielkości. I ogromnej ilości rzeźb - tutaj mieściła sie jedna z najznamienitszych w Europie szkół rzeźbiarskich.
Tutaj także znajduje się jedna z najwspanialszych bibliotek w Europie, w której zbiorach znajduje się ponad 40 tys. książek. Tutaj, w długiej na 88 m bibliotece, znajduje się pierwsze wydanie najważniejszego poematu epickiego literatury portugalskiej: "Os Lusiadas" Camoesa. Ale na nas i tak największe wrażenie zrobi ułożona z kolorowego marmuru posadzka.