Chcesz parkować za darmo? Jak się postarać o darmowe parkowanie w Polsce i za granicą? [PRZEPISY]

Karta parkingowa uprawnia osoby z niepełnosprawnością do parkowania na miejscach wytyczonych specjalnie dla osób niepełnosprawnych. Jest wydawana imiennie, konkretnej osobie (lub placówce). To oficjalny dokument
Karta parkingowa to oficjalny dokument - z imieniem, nazwiskiem i ze zdjęciem. Możesz z niej korzystać nie tylko w Polsce
Można z niej korzystać także w krajach Unii Europejskiej, bo jest to dokument o standardzie międzynarodowym.

Uwaga! W poszczególnych krajach obowiązują jednak odrębne przepisy wynikające z miejscowego prawa drogowego - i co się z tym wiąże - odrębne ulgi oraz uprawnienia dla osób z niepełnosprawnością.
Trzeba mieć orzeczenie
Warunkiem otrzymania karty jest posiadanie orzeczenia wydanego przez powiatowy/miejski zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności - ze szczególnym wskazaniem w orzeczeniu, że taka karta parkingowa jest rzeczywiście danej osobie niezbędna.

Kto może otrzymać
Imienna karta parkingowa przysługuje:

1. osobie ze znacznym stopniem niepełnosprawności oraz znacznie ograniczonymi możliwościami samodzielnego poruszania się,

2. osobie z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, znacznie ograniczonymi możliwościami samodzielnego poruszania się i co najmniej jednym z poniższych symboli przyczyn niepełnosprawności w orzeczeniu:

* 04-O (czyli choroby narządu wzroku),

* 05-R (upośledzenie narządu ruchu),

* 10-N (choroba neurologiczna);

3. osobie, która nie ukończyła 18. roku życia ze znacznie ograniczonymi możliwościami samodzielnego poruszania się (karta taka jest wydawana imiennie, czyli na dziecko).
Uwaga!
Bardzo ważne jest, aby wszystkie wyżej wymienione osoby w orzeczeniu - oprócz wymaganych symboli - miały także wskazanie do wydania karty parkingowej.
Chodzi o punkt 9 wskazań „spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1260)”.
Bez tego karta nie zostanie wydana!
To trzeba wiedzieć
Tylko niepełnosprawni, którzy spełniają wszystkie wymienione przez nas wyżej, kryteria mogą składać wniosek o otrzymanie karty parkingowej.

Osoby z lekkim stopniem niepełnosprawności - niezależnie od kodu w orzeczeniu - nie otrzymają karty parkingowej!
Tu załatwisz formalności
Kartę parkingową wydaje przewodniczący miejskiego lub powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności - na podstawie ważnego orzeczenia. Aby ją uzyskać należy złożyć do niego wniosek wraz z potrzebnymi załącznikami.

Idziemy po kartę parkingową
Kartę wydaje przewodniczący miejskiego/powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności na podstawie ważnego orzeczenia. Składamy do niego osobiście (w praktyce oznacza to, że można złożyć wniosek w miejscu, gdzie się dłużej przebywa ze względu na pracę lub opieką nad osobą wymagającą pomocy lub z innych powodów):
A wniosek o wydanie karty parkingowej - który podpisujemy w obecności przewodniczącego zespołu albo osoby przez niego upoważnionej,
A jedną fotografię o wymiarach 3,5cm x 4,5 cm, która odzwierciedla nasz aktualny wizerunek,
A dowód wpłaty za wydanie karty parkingowej (21 zł).
Gdy staramy się o kartę dla niepełnosprawnego dziecka, będzie wydana na nie imiennie. Wniosek w imieniu dziecka składa rodzic lub opiekun ustanowiony przez sąd. Za osoby ubezwłasnowolnione całkowicie lub częściowo wniosek składa jeden z rodziców, opiekun lub kurator ustanowiony przez sąd. Kartę parkingową odbieramy osobiście lub we wniosku o jej wydanie wpisujemy osobę, którą upoważniamy do odbioru. Kartę odbierzemy po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość. Jeśli nie możemy złożyć wniosku osobiście, może to za nas zrobić pełnomocnik (po okazaniu dokumentu tożsamości i upoważnienia).

Ile poczekamy na decyzję
Gdy spełniamy warunki do otrzymania karty parkingowej, przewodniczący zespołu informuje osobę z niepełnosprawnością o terminie i miejscu jej odbioru - w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku wraz z niezbędnymi dokumentami .
Osoba niepełnosprawna odbiera kartę parkingową osobiście (lub przez osobę upoważnioną) - po okazaniu dokumentu potwierdzającego jej tożsamość (i pisemnego upoważnienia do odbioru karty). Za wydanie karty pobiera się opłatę w wysokości 21 zł (na rachunek bankowy, bo trzeba dostarczyć do zespołu dowód opłaty).

Co daje karta parkingowa

Osoba niepełnosprawna, który ją ma, ma prawo do:
A korzystania z miejsc parkingowych wyznaczonych dla osób z niepełnosprawnością (kopert),
A niestosowania się do następujących znaków drogowych:
B-1 zakaz ruchu w obu kierunkach,
B-3 zakaz wjazdu pojazdów silnikowych z wyjątkiem motocykli jednośladowych,
B-3a zakaz wjazdu autobusów,
B-4 zakaz wjazdu motocykli,
B-10 zakaz wjazdu motorowerów,
B-35 zakaz postoju,
B-37 zakaz postoju w dni nieparzyste,
B-38 zakaz postoju w dni parzyste,
B-39 strefa ograniczonego postoju.
Gdzie w aucie położyć kartę parkingową

Należy ją umieścić za przednią szybą samochodu - w miejscu widocznym, eksponując jej zabezpieczenia tak, by możliwe było odczytanie numeru oraz daty ważności.
* Osobie, które bezprawnie posługują się kartą parkingową (na przykład używają karty, która została wydana na osobę zmarłą), grozi kara grzywny w wysokości do 2 tysięcy złotych (kodeks wykroczeń).
Za parkowanie w miejscu dla niepełnosprawnych osobie bez uprawnień grozi mandat 500 zł i 5 pkt, a nawet odholowanie samochodu.

Miejsce parkingowe
Nowości od 1 lipca 2017 roku
Stanowiska postojowe dla aut osób z niepełnosprawnością powinny mieć nawierzchnię barwy niebieskiej. Obowiązek ten wprowadzono 1 lipca 2017 roku. Nie oznacza to jednak, że jeżeli koperta nie będzie pomalowana na niebiesko, to nie jest to miejsce dla osób niepełnosprawnych! Warto wiedzieć, że jest obowiązek wyznaczania - odpowiedniej do wielkości parkingu - liczby miejsc parkingowych dla osób z niepełnosprawnością. I tak (w zależności od miejsca, na parkingu) musi znaleźć się na przykład 1 stanowisko jeżeli liczba wszystkich miejsc wynosi od 6 do 15.
(ika)

Tu są przepisy
Zasady orzekania o niepełnosprawności i jej stopniu oraz kryteria kwalifikowania do stopni regulują:
A ustawa z 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych; A rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z 15 lipca 2003 roku w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, A rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 1 lutego 2002 roku w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16. roku życia.

Przeczytaj też:Co tu się wyprawia?! "XD" najpopularniejszym młodzieżowym słowem 2017. Czy to jest naprawdę słowo? Poloniści uznali, że tak. Co oznacza?

Zobacz też: Twój samochód ciągle jest obijany na parkingach? Są proste i tanie sposoby, aby sobie z tym poradzić