Dzwonki te zwyczajne i te magiczne. Codziennie wygrywają muzykę. Historia pasji Mariana Łysakowskiego z Zielonej Góry WIDEO

Dzwonków pan Marian ma setki, są świąteczne, szkolne, kościelne, orkiestrowe, domowe, pasterskie, obrzędowe, okrętowe, hotelowe, barowe i rowerowe. Pierwsze, które rozpoczęły pokaźną kolekcję zdobył w 1977 roku.

– Pochodzą z 68 krajów, sam byłem w 35. Reszta, to podarunki od przyjaciół, rodziny, pilotów wycieczek, znajomych i nieznajomych. Kolekcją moją zainteresowałem wiele telewizji, centra kultury. Odwiedziłem z dzwonkami ponad 200 miejscowości w Polsce – opowiada Marian Łysakowski. Bywa nie tylko w krajach Europy, odwiedzał też Azję i np. USA.

Kiedy z pasjonatem 10 lat temu rozmawiał red. Leszek Kalinowski, tych miejsc były wówczas zaledwie 17. Od tego czasu kolekcja jeszcze bardziej się rozrosła i stała się jeszcze bardziej znana, a pan Marian coraz częściej zapraszany jest na różne wydarzenia, na których wystawa jego dzwonków jest atrakcją. Wykonane są brązu, mosiądzu. Są też kryształowe, drewniane, gliniane, wiklinowe i z agatu. Są też takie o kształtach aniołów, lub zdobione w inny sposób.

– Czy ta pasja nie jest szalona? – dopytujemy syna pana Mariana. – Oczywiście, że jest szalona, ale kto żyje bez szaleństwa, mniej jest rozsądny niż mniema – mówi Jakub Łysakowski.

– Dźwięk dzwonów i dzwonków od zawsze miał znaczenie magiczne i towarzyszył narodzinom, śmierciom, religijnym obrzędom. Nawet te używane w codziennym życiu miały odstraszać złe duchy, sygnalizować ważne zdarzenia, ostrzegać. Z całą pewnością nie da się obok nich przejść obojętnie – tymi słowami zapraszała gości na spotkanie z zielonogórzaninem Miejska Biblioteka Publiczna w Opolu w czerwcu tego roku.

Każdy z dzwonków w tej kolekcji ma swoją historię.

– Ten kupiłem w Indiach w 1978 roku, służy mi jako element przyzywania turystów, którzy mi się gubią. Jeden pan w grupie wycieczki do Włoch powiedział, że nie jest żadnym baranem i nie będzie chodził za moim dzwonkiem. Mówię: „Proszę pana, to jest informacja, jak pan się zgubi, niech pan słucha dzwonka. Po powrocie z tej pięknej wycieczki, ten pan podszedł do mnie i powiedział, że nie miał racji, bo gdyby nie ten dzwonek, to trzy razy by się zgubił – opowiada pasjonat, pokazując poszczególne egzemplarze, a co jeden do ciekawszy.

A jeszcze wcześniej jeden z dzwonków sprawdził się w domu rodzinnym, kiedy zachorowała mama pana Mariana. Często wołała go i brata, bo coś potrzebowała, w końcu zawiesili na hakach do ćwiczeń dzwonek na sznurku i mama mogła ich tak przywoływać.
W kolekcji jest m.in. dzwonek stróża nocnego z Babimostu, czy dawny szkolny ze szkoły w Przytoku albo replika papieskiego dzwonka jubileuszowego, którym Jan Paweł II ogłaszał przejście chrześcijaństwa w trzecie tysiąclecie. Można zobaczyć też dzwonek czterech ewangelistów, który można uruchomić na trzy różne sposoby. To trzy zupełnie inne dźwięki.

Od pewnego czasu kolekcję dzwonków wzbogaca też druga pasja – mis tybetańskie. Zanim pan Marian zaczął je kupować, wiedział, że stosowane są do medytacji albo do leczenia dźwiękiem. Przyznaje, że zdarzyło się po jednej z prezentacji, że jedną panią przestała boleć noga.

– Staram się przy najmniej raz dziennie grać na dzwonkach i misach. To daje mi harmonię i zadowolenie – podkreśla pasjonat.

– Dźwięk dzwonków bardzo dobrze działa, uspokajająco, harmonizuje przestrzeń dookoła i umysł. A dźwięk misy jeszcze bardziej. To jest niezwykły przedmiot, owoc ponad tysiącletniej myśli. To naprawdę dobrze działa. Sprawdzone w terenie! – dodaje Jakub Łysakowski.

Pan Marian to pedagog, przewodnik turystyczny i pilot wycieczek. W grudniu zmienia się w św. Mikołaja, a wtedy dzwoni dzwonkiem, ile się da, a dzieciom ten dźwięk bardzo się podoba.

Czytaj też:

• Move festival w Zielonej Górze to perełka na skalę kraju. Spotkali się artyści i fani tańca współczesnego z różnych stron kraju. WIDEO
• „Też coś mogę, potrafię, umiem, mogę coś dać drugiemu”. Sprawdził się projekt Razem Caritas Diecezji Zielonogórsko – Gorzowskiej
• Nikt nie wiedział, co może być w kuli na wieży fary we Wschowie. Była obawa, że kula została wcześniej otwarta WIDEO