Jeden dzień z życia

I choć one wszystkie przebiegają bardzo szybko, prawie niepostrzeżenie, to są wśród nich też takie, które na dłużej lub nawet na zawsze pozostają w naszej pamięci.

Te dni, to kartki naszej księgi życia, które codziennie przewracamy i otwieramy kredyty dla nowego dnia, który ma przyjść i który nie wiemy, czy nas jutro zaskoczy, zadziwi. Na tej czystej, nie zapisanej kartce jutro pojawi się jakaś treść, której wcześniej nikt z nas nie zna, póki ten dzień nie nastąpi.

Jedynie Bóg od dawna dobrze zna cały jego scenariusz, bo to właśnie On jest autorem tej naszej księgi życia, której my jesteśmy głównymi aktorami. To właśnie ON zaplanował od początku do końca, jak będzie wyglądało nasze życie, jakie zdarzenia je wypełnią i jacy ludzie staną na naszej drodze. Nic w naszym życiu nie jest przypadkiem.

Wszystko, co nas spotyka, to wielki plan Boży, w którym musimy wziąć udział, czy tego chcemy, czy nie. Nikt nigdy nas przecież nie pytał o to, czy chcemy się dobrowolnie pojawić na tym świecie. Zostajemy wszyscy postawieni przed faktem dokonanym i tym samym, całe życie musimy uczyć się swojej roli, którą w tym życiu przyszło nam odegrać. Będąc aktorami tej sztuki, która nosi tytuł " Życie", stale dokonujemy ciągłych wyborów pomiędzy dobrem i złem, czynimy plany i próbujemy je realizować.

To my sami musimy umieć sterować, tym podarowanym nam przez Boga, życiem i nadać mu mądry bieg. Nie powinniśmy nigdy się zniechęcać, poddawać, stale powinniśmy wytrwale dążyć do celu i z ciekawością i utęsknieniem czekać na następny dzień. Umiejętność cieszenia się każdą chwilą, dostrzeganie piękna w rzeczach małych, optymizm i wiara w to, że jutro będzie lepiej, sprawiają, że stale chce nam się żyć.

.

Bogactwo odczuć, jakimi został obdarzony człowiek sprawia, że stale szukamy nowych wrażeń, które te nasze życie będą wzbogacać. Cały czas poszukujemy w tym życiu prawdziwych wartości i jego najważniejszego sensu.

Z czasem dochodzimy do wniosku, że na tym świecie nie żyjemy tylko dla siebie i swoich przyjemności. Żyjemy przecież wśród ludzi i dla ludzi. To wszystko, co potrafimy dać im pięknego z siebie, jak wiele jesteśmy w stanie dla nich poświęcić, to właśnie w tym kryje się prawdziwy sens naszego istnienia. To przecież ci wszyscy ludzie, z którymi się w życiu stykamy, których darzymy różnymi uczuciami, wystawiają w świecie prawdziwe świadectwo o nas, o tym jacy jesteśmy, jakie prawdy wyznajemy i czego tak naprawdę potrafiliśmy ich nauczyć.

To właśnie jest ten prawdziwy i najważniejszy dorobek i sens naszego życia. To, jaką pamięć po sobie zostawimy i czy w ogóle ktoś będzie o nas pamiętać, gdy nasza rola w tej sztuce dobiegnie końca. Czym zapiszemy się w ich pamięci i jaki dzień z naszego życia zostawi w nich trwały ślad? A może wszystkie ulecą w niebyt i nikt nigdy nie będzie wiedział, że graliśmy w tym spektaklu główną rolę. Oby nie.

Majka