Kiedy pracownik może odmówić przyjścia do pracy w upał

Ani ogólne przepisy bhp, ani Kodeks pracy nie przewidują górnej granicy temperatury w miejscu pracy, po przekroczeniu której każdy pracownik może odmówić współpracy. Natomiast w przypadku pracownika młodocianego lub pracownika chorującego np. na serce, temperatura powyżej 30 st. C może być powodem, dla którego nie przyjdą oni do pracy.

Przepisy określają natomiast dopuszczalną minimalną temperaturę pomieszczeń oraz mówią  o obowiązku zapewnienia pracownikowi temperatury adekwatnej do rodzaju pracy, jaką wykonuje.

W pomieszczeniach należy zapewnić temperaturę odpowiednią do metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej wykonania, nie niższą niż 14 st. C., chyba że musi ona być niższa ze względów technologicznych (np. w chłodniach). Przy lekkiej pracy fizycznej oraz w pomieszczeniach biurowych temperatura w miejscu pracy nie może być niższa niż 18 st. C.

Przyjmuje się, że nieodpowiednią do pracy temperaturą jest taka powyżej 26 st. C przy szczególnych warunkach pracy, powyżej 28 st. C dla średnio ciężkiej pracy fizycznej w hali oraz przekraczająca 30  st. C przy pracy biurowej. Warto pamiętać, że chodzi tu o temperaturę panującą w pomieszczeniu pracy, a nie o tą za oknem.

Upał w biurze

Jeśli temperatura w biurze przekroczy przyjęte maksimum, do pracy mogą nie przyjść pracownicy młodociani oraz ci, dla których takie warunki powodowałyby zagrożenie zdrowia lub życia. Zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z 24 sierpnia 2004 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych młodocianym i warunków ich zatrudnienia przy niektórych z tych prac, zakazuje się zatrudniać młodocianych do wykonywania prac w pomieszczeniach, w których temperatura przekracza 30 st. C, a wilgotność względna powietrza przekracza 65 proc.

Z  kolei Kodeks pracy mówi o prawie pracownika do powstrzymania się od wykonywania pracy w razie, gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo kiedy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom. Wystarczy, że pracownik niezwłocznie powiadomi przełożonego o swojej nieobecności. W orzecznictwie sądów podkreślone natomiast zostało, że prawo to można wykorzystać jedynie, jeśli jednocześnie dochodzi do przekroczenia temperatur, a to powoduje zagrożenie zdrowia lub życia podwładnego.

To pracownik ocenia skalę zagrożenia. Wszelkie spory między szefem  a pracownikiem o to, co stanowi bezpośrednie zagrożenie jego zdrowia lub życia, rozstrzygnie sąd pracy.

Pracodawca musi zadbać o dobre  warunki pracy

Pracodawca powinien – przede wszystkim w lecie – zabezpieczać stanowiska pracy przed niekontrolowaną emisją ciepła oraz dbać o wymianę powietrza, jaka wynika z potrzeb użytkowych i funkcji pomieszczeń pracy, bilansu ciepła czy wilgotności. Powinien zapewnić wszystkim pracownikom wodę do picia lub inne napoje, a  zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody także  inne napoje. Osobom pracującym na ¬pod gołym niebem przysługuje nakrycie głowy.

Ponadto, zgodnie z przepisami bhp, w pomieszczeniach pracy, w których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia, tj. wysoka temperatura, hałas, drgania, promieniowanie, gazy, pyły, pary itp., powinny być zastosowane rozwiązania techniczne uniemożliwiające przedostawanie się tych czynników do innych pomieszczeń pracy oraz do pomieszczeń higieniczno-sanitarnych.  
Jeśli w firmie zainstalowana jest klimatyzacja czy wentylacja, trzeba pamiętać, aby powietrze doprowadzane do pomieszczeń z zewnątrz było oczyszczone z pyłów i substancji szkodliwych dla zdrowia. Poza tym, klimatyzacja czy wentylacja nie może powodować przeciągów, wyziębienia lub przegrzewania pomieszczeń, a zimne powietrze wychodzące z takiego urządzenia nie powinno bezpośrednio „dmuchać” na stanowisko pracy pracownika.

Źródło: Tax Care