Park otacza znany nam już pałac. Zajmuje teren o powierzchni 2,44 ha i kształcie zbliżonym do prostokąta. Opiera się o niewielką rzeczkę Iławkę, a od południa ograniczoną ogrodzeniem. Najstarszym zachowanym przekazem potwierdzającym istnienie przy pałacu ogrodu, jest rycina Wernera z połowy XVIII w. Składał się on z czterech regularnych kwater obsadzonych żywopłotami i ujętych od północy i południa podwójnymi, wysokimi szpalerami.
Pałac w zielonej oprawie
Około 1840 park zmienił swój wygląd. W miejscu wcześniejszego ogrodu utworzono warzywnik. Po północnej stronie rezydencji powstał staw, a z pozostałych stron zakomponowano park, który formą nawiązywał do popularnych w tym okresie założeń krajobrazowych. Na mapach topograficznych z pierwszej połowy XX w. widać charakterystyczną sieć dróg i ścieżek prowadzonych płynną linią. W stronę pałacu od północy prowadziły dwie drogi, obejmujące najpierw staw, a potem zbiegające się przed fasadą w owalny podjazd. Pośrodku niego założono ozdobny klomb, obsadzony głównie iglakami. Stąd w kierunku pd. otwierała się rozległa łąka (lub trawnik), ujęta ze wszystkich stron drzewami.
Starodrzew skupia się głównie wzdłuż granic parku. Dominują tu gatunki liściaste: dąb szypułkowy, lipa drobnolistna, klon zwyczajny i grab pospolity. Ich dopełnieniem są wiązy szypułkowe, buki pospolite, jesiony wyniosłe, topole białe i kasztanowce białe. Gatunki iglaste najliczniej reprezentuje świerk pospolity.
Szumią dwa wieki
Drzewa stanowiące trzon kompozycji mają ok. 150 lat. Wśród drzew starszych, ok. 200-250-letnich, należy wyróżnić lipy drobnolistne w części pn. przy pałacu, stanowiące prawdopodobnie pozostałości po dawnej alei, oraz dęby szypułkowe po stronie pd. Bardzo efektownie reprezentuje się klon jawor, rosnący na skraju łąki. Drzewa młodsze, tworzące niższe piętro roślinności, pochodzą głównie z samosiewu i odrostów. Wśród krzewów wyróżnić można śnieguliczkę oraz lilaki przy stawie. Na polanie i pod koronami drzew rozwijają się trawy. Dno parku w części pd. porasta bluszcz. Jego pędy pokrywają pnie wielu drzew. Nowe ozdobne nasadzenia roślinne wprowadzono kilka lat temu bezpośrednio przy podjeździe do pałacu. Tworzą je niskie krzewy iglaste i liściaste oraz grupy bylin.
Obecne granice parku pokrywają się z historycznymi za wyjątkiem pd.-zach. narożnika. Dawniej w tym miejscu park sięgał do drogi i w tym kierunku prowadziła ścieżka ciągnąca się od pałacu… Park wymaga mnóstwo pracy, ale jak w rozmowie z nami stwierdziła niedawno właścicielka pałacu, Lena Brudzińska, teraz pora na park.
WIDEO: Jelenin. Jedna wieś, dwa pałace, jeden wielki wstyd
Gazeta Lubuska. Winiarze liczą straty po przymrozkach.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
