Nigel Kennedy i Gołota

Przez cztery miesiące Izydor siedział w kartonie, grzejąc się ciepłem żarówki w blokowym mieszkaniu.
- Na telewizji się wychował. Dlatego taki mądry! - gospodarze żartują z koguta, który w końcu okazał się kurą.

Prócz Izydora na działce mieszka Nigel Kennedy, kurczak z czubem na głowie. I Gołota, kogut wyjątkowy. Zawsze uciekał przed mniejszymi od siebie...
Niewielką wolierę zajmują ponadto: bażanty złociste (dwie kurki, kogut i "dziecko"), kura hamburska nakrapiana, miraflerka nakrapiana, kogut jedwabisty (wygląda, jakby miał sierść zamiast piór), kogut białoczub holenderski, sokoły gdańskie, a obok - kiśćce srebrzyste (czyli bażanty).
Opodal wielkiego orzecha gruchają gołębie.
Na końcu działki - maleńki sad z zieloną trawą i wisienką, która ostatnio dała 13 słoików kompotu.
Z przodu, po prawej stronie, winnica. Nad wejściem - tabliczka z greckim napisem Akratos. Akratos to nie rozcieńczone wino, w którym Grecy moczyli chleb; takim śniadaniem rozpoczynali dzień.

Troje dorosłych dzieci, pierwsze wnuki. Jest taki moment w życiu, kiedy człowiek zastanawia się, co zrobić z nagłym przypływem wolności.
- Kupujemy działkę! - decyzja zapadła sześć lat temu. I wcale nie z nudów. Bo Regina i Eugeniusz Gołębiewscy zawsze żyli bardzo aktywnie.
Wcześniej były: kajaki, narty biegowe, rowery, motory, wędki. A na początku wspólnego życia, prawie 40 lat temu, autostop. Czyli śniadanie w Zielonej Górze, obiad w Toruniu, a kolacja np. w Kołobrzegu. Bo prawdziwy autostopowicz rusza w świat bez planu. Jedzie tam, dokąd los wskaże poprzez kierowcę auta, które się zatrzyma.
Co innego - kajaki. Trzy lata spędzili na Wiśle. - W dwa tygodnie robiło się 400 km - wspominają czas sprzed działki.
Skrawek ziemi o wymiarach dziesięć na trzydzieści metrów pośrodku zielonogórskiego osiedla, nie uprawiany od dwóch lat, wsysał ich powoli. Z każdym polnym kamieniem, który przywozili na rowerze, wydłużała się ścieżka, biegnąca przez środek działki.
Zaczynali bez żadnej praktyki, wszystkiego ucząc się z książek.

- Na działce jestem dwa razy dziennie. Z ul. Rydza Śmigłego rowerem to ledwie pięć minut.
- Dziś - Regina mówi o piątku - byliśmy już o 6.30. Rano trzeba podlać ogród, nakarmić cały zwierzyniec. Bażanty przepadają za kukurydzą. Kury najbardziej lubią kapustę pekińską. Dla kurczaków są jajeczka gotowane z pokrzywą albo lebiodą.
Co w zamian?
- Jajka mamy. Dość drogie ze względu na cenę paszy - przyznaje Regina. - Ale ekologiczne. Te od małych kurek podobno bez cholesterolu.
- Siedzimy tu do 21.00 - Gołębiewscy opuszczają Ogrody Rodzinne Przodownik przeważnie ostatni.

ZIELONA STATYSTYKA

W północnej części województwa jest ponad 15.500 działkowiczów, w południowej - 29.000. Prawie 45 tys. ludzi prowadzi życie na dwa domy: jeden - w bloku, drugi - bliżej natury. - Charakter działek się bardzo ostatnio zmienia - mówi Jadwiga Święcich z Zarządu Okręgu Polskiego Związku Działkowców w Gorzowie Wlkp. - Zamiast marchewki i pomidorów, które schodzą na dalszy plan, jest trawa, basen, grill.

Właściciel działki karierę zawodową zaczynał jako zbrojarz betoniarz, m.in. na budowie empiku i biblioteki Norwida. A że zawsze ciągnęło go do książek, zrobił maturę i zaoczne studia. Dziś pracuje w bibliotece uniwersyteckiej.
Pani Regina, tkaczka - najpierw w żarskiej Bawełnie, potem w Polskiej Wełnie - po maturze skończyła studium ekonomiki pracy, płacy i spraw socjalnych. Dziś jest na emeryturze.
O bezczynności nie było czasu pomyśleć. - Z moim mężem nie sposób się nudzić. Zawsze coś ciekawego wynajdzie.
Dwa lata temu wynalazł kyudo, czyli łucznictwo powiązane z filozofią zen.
W kyudo nie sprawność strzelania jest najważniejsza, ale droga do celu. Celem jest rozwój moralny i duchowy.
- Najpierw koncentracja - pan Eugeniusz w skupieniu przyjmuje pozycję, zakłada strzałę, przesuwa palec po cięciwie, powoli podnosi łuk i...
Świat zewnętrzny na chwilę przestaje istnieć.
Specjalne rękawice do kyudo - na trzy palce, z kostką bambusową na kciuku - uszył sam. Stojak na strzały też sam zrobił.
Tarcza - ze słomy - to jeden z niewielu przedmiotów na działce, kupionych w sklepie.
- Bo słomy długiej tu nie ma - tłumaczy gospodarz, który potrafi zrobić wszystko.
Zegar słoneczny. Studnię z granitowej kostki. Rzeźbę z korzeni lub kawałka drewna. I winnicę.

Dzikie gołębie przylatują, żeby napić się wody, którą wystawia pan Eugeniusz.
Ale pewności, że dziś przylecą, nie ma. Więc gospodarz, częstując herbatą z prawdziwego, na węgiel, samowara, wypatruje skrzydlatych gości.
Są! Człowiek, który pędzi życie w betonowej klatce, przed telewizorem, nigdy się nie dowie, jaka to frajda czekać i zobaczyć, że dziś też są.
Pewnego dnia przed gospodarzem stanął jeż. Wziął go na ręce. Za uchem zauważył kleszcza. Jeden ruch pęsetą i po kleszczu. Za rok jeż znów przyszedł. Dziś mieszka pod ulem. Gniazdo szykuje. Pewno będą młode.
Nim przyjdą na świat, trzeba podwyższyć murek przy stawku, też z polnych kamieni.
Latem pływają tu karpie koi. Na zimę pójdą... Nie na wigilijny stół, ale do akwarium w domu.
Jak co roku, ksiądz chodząc po kolędzie, będzie się dziwił niezwykłym domem w całkiem zwyczajnym bloku.

Marchewki na działce brak. Jest za to strefa bagienna. Wykładasz folią kawałek gruntu, zasypujesz ziemią. Wilgoć się na tym tak trzyma, że paproć kraśnieje z radości.
Komórki - poza tą na narzędzia - też brak. - Nie chcemy mieć kagańca. Kto ma wiedzieć, gdzie jesteśmy, wie i bez komórki.
Zimą? - Na biegówkach jeździmy lasami do Wilkanowa. Czasem ognisko na działce się rozpali. Najwięcej czasu upływa na czytaniu.
Pani Regina np. prasuje. Mąż czyta na głos. A kiedy on z dłutem bierze się za drewno, ona jest lektorem.
Główna zaleta czytania razem: najciekawsze fragmenty można na gorąco przedyskutować.
Na koniec dnia fundują sobie ceremonię picia herbaty.
Gorącą wodą - nie wrzątkiem! - zalewasz herbatę w czajniczku na dwie minuty. Ale jeśli będziesz ją pił kątem w kuchni, nerwowo zerkając na zegarek, to żaden smak.
U nich, w bloku, do zielonej herbaty po japońsku są specjalne filiżanki, stołeczki i poduszki. I jedno słodkie ciasteczko.
- Japończycy, mimo że się zeuropeizowali, zachowują tradycje. Dzięki niej potrafią osiągnąć najtrudniejszą dziś sztukę: harmonii w życiu. Potrafią się wyłączyć i medytować w największym tłumie. My odeszliśmy od przyrody i natury. Wystarczy do niej wrócić, by znaleźć równowagę - Eugeniusz Gołębiewski w sierpniu spakuje hakamę, czyli strój do kyudo. I pojedzie do Pabianic na spotkanie z mistrzem.
Przez dwa dni trzy ary szczęścia będą na głowie pani Reginy.